#กัน
"พี่..คืนนี้พี่เที่ยวไหนครับ..."เสียงรุ่นน้องที่ทำงานผม...มันชื่อ..ก้อง....."..สัส..กูพึ่งทะเลาะกับเมียกูเมื่อวานมึงคิดว่ากูยังจะมีกะจิตกะใจไปเที่ยวปะว่ะ"ผมพูดอย่างอารมณ์เสียปนเสียใจ..."..พี่..สำนึกผิดเหรอ.."ไอ่ก้องถาม..."...เออ...ที่ผ่านมากูทำอันนาเสียใจมากพอแล้วว่ะ...กูไม่อยากทำอันเสียใจอีกแล้ว....กูควรง้ออันยังไงดีวะ..ไอ่ก้อง.."ผมพูดปนเสียใจ..."..พี่..พี่อันนาคงให้อภัยพี่แล้วมั่ง.."ไอ่ก้องพูดปลอบใจผม..."..ให้อภัยกับผี...อันยังบอกกูให้ไปเซนต์ใบหย่ากับเค้าอยู่เลย..."ผมพูด..."เอาน่า...วันนี้ยังไม่ให้...วันหน้าพี่อันนาอาจจะให้โอกาสพี่ก็ได้...สู้ๆพี่..."ไอ่ก้องพูดแล้วเดินออกจากห้องทำงานไป.."..คุณกัน..คุณโดนลดตำแหน่งงานให้ไปเป็นลูกน้องฝ่ายการตลาด...วันนี้คุณเก็บของไปอยู่ฝ่ายการตลาดด้วย..พรุ่งนี้คุณก็เริ่มงานฝ่ายการตลาดได้เลย.."คุณอดิสร...หัวหน้างานผม...พูด...เฮ้อถูกย้ายงานเฉยเลยแถมเป็นตำแหน่งที่ผมไม่ชอบและไม่ถนัดสะเลย...."ครับๆ"ผมพูด...ป่านนี้เพียงฟ้าลูกพ่อจะเป็นยังไงบ้างนะ..อันนาหายโกรธผมยังนะ....เฮ้อ....
#บอย
..."คุณเป็นอะไรรึเปล่าครับ.."ผมถามผู้หญิงคนนึ่งสวยมาก...อายุเทอน่าจะ23มั่ง....(มันใช่เวลามาเดาอายุไหม)....ผมเห็นเทอนั่งร้องไห้นานแล้ว....."..ฉันไม่เป็นไรค่ะ.."เทอตอบผมแล้วพยายามหยุดร้องไห้..."อย่าฟืนเลยครับ..ร้องไห้เถอะ..ร้องให้พอกับความเสียใจที่คุณมี..."ผมพูดอย่างสุภาพ...แล้วยื่นผ้าเช็ดหน้าของผมให้เทอ....เทอหันมายิ้มทั้งน้ำตา...ผมเห็นแล้วเจ็บแปลกๆ...ทำไมผมเห็นเทอเจ็บแล้วรู้สึกเจ็บแปลกๆ.....ผมเป็นคนอารมณ์อ่อนไหวตั้งแต่เมื่อไรเนี้ย....เวลาผ่านไปนานพอสมควร...เทอหยุดร้องไห้แล้ว..."ขอบคุณสำหรับผ้าเช็ดหน้านะค่ะ..เอ่อคุณชื่อ..??"เทอถาม.."..บอยครับ..แล้วคุณ??"ผมถาม.."อันนาค่ะ.."อันนาตอบ..."คุณบอยอายุเท่าไรคะ?"อันนาถาม..."25ครับ..แล้วคุณอันนาละครับ..??"ผมถาม.."25เหมือนกันค่ะ.."อันนาตอบ..."ยินดีที่ได้รู้จักครับ...คุณอันนา.."ผมพูด..."ค่ะ..เช่นกันค่ะ..ฉันขอตัวนะคะ.."อันนาพูดแล้วเดินออกจากโต๊ะไม้หินอ่อนหลังอ๊อฟฟิตไป......."นัดสาวไหนมาครับ..พี่บอย.."เสียงรุ่นน้อง..ชื่อวิน..แซวผม.."..ไม่ได้นัด..เลิกมัวได้แล้ว..."ผมพูด..."..ถ้าพี่คิดจะจีบคุณอันนานะ..ผมว่าเลิกคิดเถอะ..."วินพูด..."..ทำไม...??"ผมถาม..."คุณอันนาเค้าแต่งงานมีลูกแล้ว.."วินบอก...โอ้ยยยอกหักตั้งแต่ยังไม่เริ่ม...เฮ้อ..คนหล่อเซ็ง...
