Holiday in Spain [Flikken Maastricht]

1.

"Mama, zijn we er al bijna?" vroeg de vijfjarige kleuter vanaf de achterbank.
"Nee, Saartje, het is heel lang rijden, dat had mama toch verteld", antwoordde Eva. Ze deed haar best niet te zuchten. Ze waren pas net België uit en hun middelste dochtertje had het al meer dan tien keer gevraagd. Ze hoopte dat het niet de hele reis zo door zou gaan.
"Maar we rijden al zo lang", mopperde Saar.
"Zullen we een spelletje doen?" opperde Fleur, de zesentwintig jarige dochter van Wolfs, die in het midden van de achterbank zat. Een spelletje zou misschien helpen om Saar af te leiden.
"Ja!" antwoordde het meisje enthousiast. Iets te enthousiast misschien. De halfjaar oude Fem begon te kreunen. Gelukkig werd ze niet wakker.
"Wees een beetje stil voor je zusje, Saar", gebood haar vader haar. Wolfs zat achter het stuur en was druk met het letten op de weg. Niet alleen zij hadden het idee gehad om om zes uur in de ochtend te vertrekken. Ongeveer heel Nederland had dat plan zo te zien gehad.
"Sorry, papa", fluisterde Saar.
"Het is al goed, prinsesje", glimlachte hij in de achteruitkijkspiegel, waarin zijn kleine meisje hem aankeek.
"Welk spelletje doen we Fleur?" vroeg Saar aan haar grote zus, nog steeds op dezelfde fluistertoon.
"Ik zie, ik zie wat jij niet ziet?" opperde Fleur.
"Ja, dat is zo leuk!" riep de kleine vrolijk uit.
"Saar van Dongen", zei haar vader streng.
"Oeps." Ze sloeg haar kleine handjes voor haar mond. Het was menens wanneer haar vader haar achternaam zei, dat wist ze maar al te goed.
Saar had, in tegenstelling tot Fem, de achternaam van haar moeder gekregen. Saar was ontstaan in een onenightstand - eigenlijk waren het twee nachten - van haar moeder met Peer van Walraven, een officier van justitie waar haar moeder op dat moment nauw mee samenwerkte. Toen Eva erachter kwam dat ze zwanger was, was Peer al lang weer uit het oog verdwenen. Daarbij wilde zij sowieso al niks meer met die man te maken hebben. Wolfs had Eva aangeboden haar te helpen met de opvoeding van het baby'tje, ook al hadden zij niet eens een relatie met elkaar. Wolfs had zich meteen als een echte vader ontfermd over de kleine Saar.
In stilte speelden Fleur en Saar het spelletje.
Eva sloot haar ogen kort en gaapte.
"Ben je moe?"
Wolfs legde zijn hand op haar knie en kneep licht.
"Een beetje", gaf ze toe.
"Ga dan even slapen", opperde Wolfs.
Eva schudde haar hoofd.
"Is niet nodig", glimlachte ze. Eva schopte haar schoenen uit en legde haar voeten op het dashboard.
"Eef", zei Wolfs bestraffend, maar zij trok er zich niets van aan.
Eva keek op de digitale klok bij de radio.
"Fem moet dadelijk een flesje", deelde ze mee.
"Dan stop ik bij het eerst volgende tankstation", knikte Wolfs, "kunnen we gelijk koffie en broodjes halen."
En dat werd er gedaan. Bij de eerstvolgende parkeergelegenheid werd de auto geparkeerd. De twee volwassenen die voorin zaten stapten uit de auto om even de benen te strekken. Fleur en Saar waren nog steeds druk bezig met het spelletje en baby Fem lag nog steeds heerlijk te slapen, al zou dat niet lang meer duren.
Eva stak haar hoofd de auto in en keek haar oudste dochter aan.
"Moet jij nog plassen, Saartje?"
De kleuter dacht kort na en haalde uiteindelijk haar schouders op.
"Weet ik niet."
"Dan ga het toch maar even proberen", besloot Eva. Ze liep naar de andere kant van de auto en opende het portier voor haar dochter. De kleuter had haar gordel al losgemaakt en sprong meteen uit de auto.
"Hier blijven, hè. Er rijden veel auto's", gebood Eva haar. Saar sprong vrolijk op en neer en rende rondjes rond de auto, ze moest haar energie kwijt.
"Ja, mama!" zei ze lachend.
Eva schudde glimlachend haar hoofd en zakte weer door haar knieën zodat ze in de auto kon kijken.
"Moet jij ook nog naar het toilet?" vroeg ze aan de dochter van haar vriend.
Ze schudde haar hoofd.
"Nee, ik let wel op de kleine."
Eva glimlachte dankbaar.
"Wij gaan gelijk broodjes en drinken halen", deelde ze mee, "Wil je koffie of thee of wat anders? Nog iets speciaals qua broodjes?"
Fleur schudde haar hoofd, ze was de moeilijkste niet.
"Doe maar thee, verder maakt het me niet uit."
Eva stak goedkeurend haar duim op en rechtte haar benen weer. Ze boog haar knieën een aantal keer om de kramp tegen te gaan en gooide het portier weer dicht. Eva keek om zich heen om haar dochter te zoeken, maar kreeg haar niet gevonden. Haar hoofd ging vliegensvlug heen en weer om de hele omgeving te scannen. Ze zocht tussen de mensenmassa naar haar kleine meisje met de bruine paardenstaart en lichtblauwe jas, maar er was geen beginnen aan.
"Saar!" riep ze wanhopig. De tranen stonden haar nader, maar net voordat ze het echt op huilen zette, hoorde ze een bekende stem achter zich.
"Mama, ik ben hier hoor!" zei het kinderstemmetje.
Eva zuchtte opgelucht en draaide zich om. Aan de andere kant van de auto stond het meisje met haar kleine handje in de grote hand van Wolfs geklemd. Eva liep naar het stel toe en vermande zich weer.
"Gaat het?" vroeg Wolfs haar. Hij sloeg zijn arm om haar heen en wreef geruststellend over haar bovenarm.
"Ja hoor", zei ze nonchalant, en ze schudde de arm van zich af.
Ze liepen het parkeerterrein af richting het winkeltje dat bij het tankstation hoorde. Daar liepen ze meteen door naar de toiletten. Zoals gewoonlijk stond er bij de vrouwen een enorme rij. Wolfs liep naar de mannentoiletten en Eva zette hun dochter in de rij, zij hoefde immers niet.
"Gewoon even op je beurt wachten", zei ze tegen het meisje.
Saar knikte begrijpend. Eva ging bij de deuropening staan en glimlachte om haar kindje dat zelfverzekerd tussen alle volwassen vrouwen stond.
"Hé knapperd."
Eva schrok op van twee armen die zich stevig om haar middel klemden. Ze wist zeker dat haar hart een slag had overgeslagen, zo erg schrok ze.
"Jezus, Wolfs", zuchtte ze.
"Sorry." Hij drukte een kus in haar nek.
Eva draaide zich om in zijn armen zodat ze van zijn lippen kon proeven.
"Hm, daar was ik aan toe", grijnsde Wolfs.
Eva sloeg speels op zijn borst waarna ze haar hoofd ertegenaan legde.
Zo'n anderhalve week waren ze samen, als in een relatie. Het was allemaal per ongeluk gegaan. De spanningen, en daardoor irritaties, waren in de laatste weken steeds hoger opgelopen. De emmer was overgelopen, de bom was gebarsten. Ze hadden een hevige ruzie gehad, waarin ze ongecontroleerd van alles naar elkaar toeschreeuwden. Eva was degene die de fout - of juist eigenlijk niet - had gemaakt. Ze had in een vlaag gezegd dat ze gek werd dat hij altijd maar in haar hoofd rondspookte en dat ze niet normaal meer kon nadenken. Wolfs had haar op zijn beurt gekust. Een kus die naar enkele seconden al een zoen was geworden. Ze hadden elkaar vol ongemakkelijkheid aangekeken, maar daarna hadden ze geglimlacht. Het was goed zo. Ze besloten om het rustig aan te doen. Misschien was een relatie niet voor hen bedoeld. Daar wilden ze achterkomen voordat het op een grote ruzie zou uitdraaien. Ze hadden immers twee kinderen die hun zorg nodig hadden. Het was altijd goed gegaan om als beste vrienden samen te wonen en de bedoeling was natuurlijk niet dat dat verpest werd.
"Mama, papa!" Vrolijk huppelde Saar naar haar ouders. Eva maakte meteen haar hoofd los van de borst van haar vriend.
"Heb je je handjes gewassen, schat?" vroeg haar moeder.
Betrapt schudde de kleuter haar hoofd en ze liep terug naar de toiletten. Eva volgde het kleine meisje om haar te helpen. Nog geen twee minuten later waren ze alweer terug.
"Klaar dames?" Wolfs haalde een hand door het kleine staartje van haar dochter.
Saar knikte met haar hoofdje en de staart zwiepte heen en weer. Ze pakte de hand van haar vader weer vast en het drietal liep terug richting de winkel. Eva bekommerde zich over het koffie en thee automaat, terwijl Wolfs en Saar zochten naar wat lekkers om te eten. Ze stonden voor de vitrine waar veel te veel lekkere broodjes te vinden waren. Het meeste kende Saar niet eens, maar er was één ding wat ze maar wat goed kende. Met open mondje bleef ze de heerlijke broodjes aankijken. Het water liep haar bij wijze van spreken in de mond.
"Papa?" vroeg ze lief.
Wolfs pakte ondertussen een stokbrood uit een mand en stopte enkele croissantjes in een papieren zak.
"Ja, schat?" Natuurlijk had hij allang gezien waar zijn dochter naar zat te kijken.
"Mag ik een chocoladebroodje?" vroeg ze met pruilend lipje. Haar vader gaf niet meteen antwoord. "Alsjeblieft?" voegde ze met hetzelfde lipje eraan toe.
Wolfs glimlachte. Hij kon het niet over zijn hart verkrijgen om 'nee' te zeggen tegen haar. Niet als ze met haar kraaloogjes en pruilmondje naar hem keek.
"Vooruit dan", knipoogde hij. Wolfs pakte met de bijbehorende tang een broodje uit glazen bak en stopte deze in de zak die zijn dochtertje voor hem open hield.
"Zullen we er ook eentje voor mama doen?" stelde hij voor.
Het meisje knikte enthousiast. Natuurlijk wilde ze haar moeder verwennen met zo'n overheerlijk broodje. Het was een typisch verschil tussen Van Dongen en Wolfs genen. Eva en Saar konden ontzettend genieten van een chocoladebroodje, maar Fleur en Floris aten liever een stuk stokbrood met heerlijke Franse ham of iets dergelijks. Een echt Frans croissant ging er overigens wel bij beide genen in.
Onderweg naar de kassa pakte Wolfs nog snel twee flesjes chocomel uit de koeling. Glunderend liep Saar met haar vader mee, dit was het beste ontbijt voor haar dat te bedenken viel.
Bij de uitgang stond Eva al te wachten op het paar. Glimlachend liep Saar naar haar toe.
"Mama ik heb een chocoladebroodje van papa gekregen!" vertelde ze glimlachend.
"Echt waar?" vroeg Eva quasi verbaasd.
Het meisje knikte hevig.
"Wat een verwennerij zeg", glimlachte haar moeder.
Ze liepen terug naar de auto waar Fleur buiten stond te wachten, mét een huilende baby in haar armen. Ze probeerde haar te sussen door haar zusje heen en weer te wiegen. Eva snelde naar de auto en zette de papieren bekers met hete koffie en thee op het dak van de auto. Ze maakte de achterklep open en zocht naar de thermoskan met warme melk. Ze vulde haastig een flesje en nam zijwaarts plaats op de bijrijdersstoel. Fleur gaf haar Fem en Eva begon gelijk met het voeden. Ze zuchtte opgelucht toen het kleintje stopte met huilen. Fem was een ongelukje van haar en Wolfs geweest. Ze hadden in een opwelling een onenightstand gehad en het was meteen raak geweest, ze werd zwanger.
Eva richtte haar blik op haar andere dochter. De mond van het meisje zat compleet onder de chocolade en Eva zag de kruimels van het broodje zo in haar jas vallen. Ze glimlachte in zichzelf, ze was blij met haar gezinnetje.