Holiday in Spain [Flikken Maastricht]

4.

Zoals beloofd was de familie Wolfs die middag naar het zwembad gegaan. Ieder in stijl met zijn of haar nieuwe zwemoutfit, die speciaal voor de vakantie in huis was gehaald. Met een grote boodschappentas, die voor de verandering gevuld was met badhanddoeken, zeulden ze naar het zwembad. Fleur had een ligbedje weten te scoren, waar ze heerlijk lag te bakken in de zon. Eva en Wolfs moesten het doen met een plekje op het gras naast het ligbedje van Fleur, al zouden ze toch voornamelijk in het water bij hun kinderen te vinden zijn. Ze begonnen hun middag in het ondiepe kinderbadje, waar het urinegehalte naar waarschijnlijkheid minstens tien keer zo hoog was als in het grotere zwembad. Maar dat moest de pret niet drukken.
"Fleur, heb je je al ingesmeerd?" Wolfs stond voor het ligbedje van haar dochter met een fles zonnebrand in zijn hand.
Fleur haalde de grote zonnebril voor haar ogen vandaan en liet deze rusten bovenop haar haren. Ze schudde haar hoofd en ving de fles op die haar vader haar toewierp.
"Doe dat even, alsjeblieft", zei hij bezorgd.
Fleur zuchtte.
"Ja, pap." Ze ging rechtop zitten op het bedje en Wolfs liep terug naar zijn andere dochters. Eva kwam lachend naast Fleur zitten.
"Volgens mij wil hij er nog steeds niet aan geloven dat je al een volwassen vrouw bent", grinnikte ze.
Fleur knikte.
"Dat had ik ook al gemerkt, ja", zuchtte ze. Soms werd ze er knettergek van, maar ze wist dat haar vader het goed bedoelde. Ondertussen had Fleur het merendeel van haar lichaam ingesmeerd. Ze probeerde de overgebleven witte vlekken zo goed mogen uit te smeren, maar haar lichaam bleef een witte gloed behouden.
"Zal ik je rug even doen?" stelde Eva voor.
"Graag", stemde Fleur in en ze gaf haar stiefmoeder - ook al wist ze dat nog niet - de bekende blauwe fles.
Eva spoot een klodder op haar hand en smeerde het uit over de rug van Fleur.
"Kan je mijn rug dadelijk ook even doen?"
"Tuurlijk", glimlachte Fleur. "Maar heeft pap dat nog niet gedaan dan?"
Eva fronste.
"Nee, hoezo?"
"Hij kijkt de hele tijd naar je", giechelde Fleur.
Eva's wangen kleurden rood. Ze probeerde zo goed mogelijk de overgebleven crème aan haar benen af te vegen.
"Klaar", mompelde ze. Eva draaide zich om zodat Fleur bij haar rug kon. De zesentwintig jarige herhaalde Eva's stappen.
"Wanneer geven jullie nou eens toe dat jullie elkaar leuk vinden?"
Eva schudde grijnzend haar hoofd. Ze had het geluk dat Fleur haar gezicht niet kon zien, anders was ze sowieso betrapt.
"Je ziet spoken, Fleur", probeerde ze zo serieus mogelijk uit te brengen.
"Kom op, jullie zijn politiemensen. Jullie durven álles, behalve zoiets simpels als 'ik hou van jou' zeggen." Het frustreerde haar en dat was te horen aan haar stem.
"Ik ben geen politievrouw meer, hoor", zei Eva wijs. Toen ze zwanger was van Saar had ze na lang overwegen besloten om ontslag te nemen. Ze had zich voorgehouden om weer te beginnen als Saar naar school zou gaan, maar ineens bleek ze zwanger van een tweede te zijn.
"Je weet wat ik bedoel", zuchtte Fleur. "Laat jullie toch eens gaan." Bij het uitspreken hoorde ze hoe de woorden klonken. "Niet op die manier", corrigeerde ze zich meteen. "Want volgens mij is het huisje heel gehorig", grinnikte ze.
"Fleur!" zei Eva bestraffend. Haar wangen gloeiden bij de gedachte aan wat Fleur bedoelde. Daarom was het maar goed dat zij en Wolfs apart van elkaar sliepen, ze zouden de verleiding sowieso niet kunnen weerstaan als dat ze niet deden.
Fleur veegde haar handen af en deed de fles weer dicht. Eva draaide zich naar haar toe, wat ze misschien beter niet had kunnen doen.
"Je bent helemaal rood, Eef", lachte de vrolijke krullenbol.
"Ja, genoeg geweest, Fleur Wolfs. Ik ga zwemmen." Snel stond Eva op van het ligbedje om en liep richting haar kinderen, Fleur lachend achterlatend.
"Zijn jullie nou nog steeds niet aan het zwemmen?" vroeg Eva verbaasd.
Voor haar stond een mokkende Saar met haar armen demonstratief over elkaar heen geslagen. Voor het meisje zat Wolfs gehurkt met twee feloranje zwembandjes in zijn hand. Op de badhanddoek lag Fem al helemaal klaar in haar zwemluier.
"Onze prinses wil haar zwembandjes niet aan", legde Wolfs uit.
Eva zuchtte. Ze sloeg haar armen over elkaar om haar dochter te imiteren.
"Weet je nog wat we afgesproken hadden?"
Saar reageerde niet op haar moeder.
"Pas wanneer je je zwemdiploma hebt gehaald mag je zonder bandjes zwemmen", vertelde Eva, al wist haar dochter dat dondersgoed.
"Maar ik kan al heel goed zwemmen", ging ze er tegenin. Ter ondersteuning van haar woorden stampte ze hard op de grond.
"Saar van Dongen!" zei haar moeder streng. Meteen stopte ze. Een boze moeder was erger dan een boze vader. Die zette haar gerust een uur op de gang als het echt moest, haar vader vond het meestal na een kleine tien minuten al genoeg geweest. Hij had een zwak voor het kleine meisje en kon niet lang boos blijven.
"Of je trekt zonder zeuren je bandjes aan, of we gaan terug naar het huisje en de rest van de vakantie niet meer zwemmen."
De kleuter slikte hoorbaar.
"Ik doe mijn bandjes aan", fluisterde ze zacht. Ze stak haar armen naar voren zodat haar vader de bandjes eromheen kon schuiven. "En wat zeg je dan?" hielp haar vader haar fluisterend.
"Sorry, mama", zei ze met opgeheven hoofd.
Eva glimlachte met één opgetrokken mondhoek en zakte door haar knieën om haar dochter te knuffelen.
"Gaan we nu dan zwemmen?" vroeg het meisje.
"Tuurlijk, schat", antwoordde Eva.
Meteen werd ze meegetrokken door de kleuter met felgekleurde bikini. Wonderbaarlijk genoeg zat er niemand in het kleine badje, in tegendeel tot het grote zwembad dat afgeladen vol was.
Vrolijk sprong Saar in het warme water. Ze was nooit bang geweest voor water, het was een echte waterrat.
Eva deed het wat rustiger aan en ging via de trap het water in.
Wolfs liep met de jongste dochter richting het zwembadje. Hij was licht buitenadem door het opblazen van de zwemband voor zijn kleintje.
"Kijk eens, mama en Saartje zijn al aan het zwemmen", fluisterde hij tegen zijn jongste prinses. Het meisje zag haar moeder en zusje en begon vrolijk met haar armpjes te zwaaien.
"Hé, liefje", zei Eva met een hoog stemmetje tegen haar dochtertje.
"Hé, schatje", antwoordde Wolfs grappend terug.
"Nee, niet jij, mijn kind", zei ze terug.
Wolfs lachte en gaf het vrolijke meisje aan haar moeder. Hij zelf liep naar de trap om vanaf daar het zwembad in te lopen. Het water kwam nog niet eens tot zijn middel, zo ondiep was het.
"Vind je het leuk, Saartje?" vroeg hij aan zijn dochter die rondjes maakte.
Ze knikte uitbundig en zwom weer verder.
Wolfs liep met de zwembad in zijn handen naar zijn vriendin en andere dochter. Eva had haar onder de armpjes vastgepakt en liet haar voorzichtig contact maken met het water. Gierend begon Fem te trappelen en spette daarmee haar vader onder.
"Ja, maak papa maar nat." Eva hielp haar dochter door zelf met haar hand water op haar vriend te gooien.
"En bedankt", lachte Wolfs. Hij legde de zwemband neer en Eva zette hun baby'tje erin. Zo ver het mogelijk was werd het meisje nog blijer. Ze straalde van pret.
"Van wie heeft ze dat toch, dat vrolijke?" vroeg Wolfs serieus. Eva en hij waren beide nooit zo uitbundig geweest als Fem is.
"Ik weet het niet", schudde Eva haar hoofd.
"Dan zal het wel gewoon de perfecte combinatie van onze genen zijn", vond Wolfs.
Eva lachte.
"Dat denk ik ook", gaf ze grinnikend toe.
Wolfs ging achter zijn vriendin staan met zijn handen op haar heupen terwijl hij naar hun kindje staarde.
"Had ik al gezegd dat je er prachtig uitziet?" vroeg Wolfs fluisterend in haar oor. Hij drukte zijn onderlichaam lichtjes tegen haar billen.
"Nog maar vier keer", lachte Eva het weg. Ze hoefde het niet te horen, dan voelde ze zich alleen maar ongemakkelijk.
"Fleur zei al dat je de hele tijd naar me keek", vertelde ze. "We moeten oppassen, ze heeft alles door."
Wolfs zuchtte, hij sloeg zijn armen om haar middel maar zij duwde die meteen weg.
"Ik meen het, ik wil het nog niet Wolfs." Ze wilde niet dat de rest van de wereld van hun relatie afwist, nog niet.
Weer zuchtte hij, maar hij begreep haar wel. Wolfs liet zich in het water vallen. Hij pakte de gele band van zijn dochter vast en sleurde haar mee door het water.
"Femmie!" Saar stormde op haar zusje af, de nodige spetters met zich meenemend. De baby werd van top tot teen nat en door de schrik begon ze te huilen.
"Vindt Femmie zwemmen niet leuk?" vroeg Saar sip.
"Fem schrok een beetje van al het water", stelde Wolfs haar gerust. Hij had de baby uit de band getild en drukte haar tegen zijn borst. Meteen werd ze wat rustiger en het harde krijsen ging over in zachtjes snikken.
"Rustig maar, liefje", suste hij de baby.
Eva was naar hen toegesneld en kuste Fem haar hoofdje. Door de vertroeteling van haar ouders werd ze snel weer stil.
Saar had een nieuw aandachtspunt gevonden: haar andere zus.
"Fleurtje! Ook zwemmen!" riep ze uitbundig.
De oudste dochter kwam overeind en zette haar zonnebril even af.
"Strakjes", beloofde ze haar zusje.
"Alsjeblieft?" smeekte de kleuter met pruillipje.
Helaas was Fleur minder gevoelig voor die blik.
"Straks, in het grote zwembad", bleef Fleur erbij.
Wonderbaarlijk ging Saar meteen akkoord, maar dat kwam door de gedachte dat ze straks ook in het grote bad ging, waar alle grote mensen ook zwommen.
Nadat ze in het zwembadje waren geweest zat het gezin op hun badhanddoeken in het gras. Saar was net zoals haar zus op haar rug in de zon gaan liggen, in de hoop wat bij te bruinen.
"Papa, ben ik al bruin?" vroeg ze hoopvol.
Wolfs lachte in zichzelf.
"Nog niet, schat. Dan zal je nog wel even moeten blijven liggen."
Ze lag er nog geen twee minuten, maar de concentratie had ze al verloren. Voor haar gevoel lag ze al úren te bakken en moest ze ondertussen wel net zo bruin zijn als alle andere mensen die lagen te zonnen, en die dat minstens twee weken lang uren per dag hadden gedaan.
"Maar prinses, tijdens het zwemmen word je ook heel erg bruin", vertelde haar vader haar.
Met grote ogen keek ze hem aan.
"Echt waar?"
"Zeker weten", antwoordde hij vastberaden.
Zijn antwoord vatte ze op als een uitnodiging om te gaan zwemmen. Ze stond namelijk meteen op van de badhanddoek en hield vrijwillig haar armen gestrekt zodat haar vader haar de zwembandjes om kon doen. In hoog tempo liep ze naar haar zus om haar mee te delen dat ze éíndelijk in het grote bad gingen zwemmen.
"Niet rennen, Saar!" riep Wolfs nog, maar het meisje was met hele andere dingen bezig dan met haar bezorgde vader, die als de dood was dat ze zou uitglijden over de gladde tegels en ontzettend hard zou vallen.
Dit maal was zus Fleur wel te paaien voor een plons in het water.
Wolfs gaf zijn vriendin en baby een snelle kus en liep zijn dochters achterna die al in het water waren gesprongen. Hij stond aan de rand en zocht zijn dochters, die hij snel vond.
"Papa, bommetje!" jubelde de jongste van het stel.
Wolfs nam een aanloopje en deed wat er van hem gevraagd werd.
Saar gierde het uit. Ze klom bij haar vader op de rug en sloeg haar armen stevig om zijn nek.
"Zwemmen", droeg ze hem op.
Lachend begon hij rondjes door het zwembad te maken. Zijn dochter had plezier voor tien. Op zo'n moment besefte hij zich hoe gezegd hij was met het prachtige, liefdevolle gezin dat hij had.