Holiday in Spain [Flikken Maastricht]

3.

"Eef, word je wakker?"
Een vertrouwde, warme stem naast zich liet haar ontwaken. Ze moest kort wennen aan de omgeving toen ze haar ogen opende.
"Hé, zijn jullie al terug?" vroeg ze slaperig. Voor haar gevoel sliep ze net twee minuten.
Wolfs keek op zijn horloge.
"Ja, al bijna tweeëneenhalf uur", antwoordde hij grinnikend.
Eva wreef de slaap uit haar ogen en kwam een stukje overeind.
"Shit, heb ik zo lang geslapen?"
"Je had het vast nodig", was Wolfs' simpele verklaring.
Eva keek naast zich, maar haar baby lag er niet meer.
"Waar is Fem?"
"Die is buiten bij Fleur en Saar", stelde Wolfs haar gerust. Hij streelde haar pony recht, die zij door de war had gegooid toen zij in haar ogen wreef.
Eva zuchtte van opluchting en liet zich terug in het matras zakken.
"Heb je lekker geslapen in mijn bed?" vroeg haar vriend met een knipoog.
"Héérlijk", grijnsde ze. "Het was hier lekker koel door de airco, de koude lucht komt niet zo gemakkelijk in de andere kamer."
"Dan moet je misschien ook iets anders aan doen dan een lange broek en een blouse", lachte Wolfs.
"Hm, daar heb je misschien wel gelijk in", moest Eva toegeven. Ze besloot gelijk zijn advies op te volgen en maakte de riem van haar broek los, waarna ze het dikke kledingstuk van haar benen stroopte. Het was een verademing.
"Beter", vond ze.
"Misschien moet je je bloesje ook uitdoen", bedacht Wolfs. Zijn wangen waren rood, maar dat kwam niet door de hitte.
"Misschien wel", knikte ze. Natuurlijk had ze door wat voor een effect ze op hem had en ze vond het maar wat leuk om met hem te dollen. Het leukste vond ze nog dat hij niet eens door had dat ze met hem dolde.
"Je mag me wel helpen", zei met onschuldige stem.
Dat liet hij zich geen twee maal zeggen. Hij begon onderaan met het open knopen van haar lichtblauwe bloesje. Ze trok het zelf uit toen hij het laatste knoopje had gehad.
"Je bent zo mooi", ademde hij. Maar nog voordat hij zich niet meer kon bedwingen stond Eva al op van het bed. Ze trok de kast open en viste er een random spijkerbroekje en hemdje uit. Ze trok dit aan en stapte in een paar slippers. Haar uitgezakte paardenstaart maakte plaats voor een hoge, strakke staart.
Wolfs zat nog steeds op het bed en bekeek haar uitvoerig.
"Ga je mee naar buiten?" vroeg ze hem. Ze maakte al aanstalten om de kleine slaapkamer uit te lopen, maar Wolfs hield haar tegen door haar arm vast te pakken.
"Wacht even", gebood hij haar, "eerst een kus."
Eva glimlachte en ging op zijn schoot zitten. Ze sloeg haar armen om zijn nek en drukte haar lippen op zijn mond. Van een korte kus was Eva alleen niet gediend, een lange zoen was het gevolg.
De zware dreun van het opengaan van de schuifdeur zorgde ervoor dat ze het contact verbraken. Eva stond meteen op van Wolfs zijn schoot.
"Het enige voordeel van die deur", grapte Eva.
Wolfs knikte lachend en stond ook op van het bed. Samen liepen ze de slaapkamer uit.
"Mama wakker!" zei Saar enthousiast toen ze haar moeder zag.
Eva zakte door haar knieën zodat ze haar dochter kon knuffelen.
"Wat zie je er mooi uit, schatje."
De glimlach van Saar werd nog groter dan hij al was. Ze draaide een rondje voor haar moeder om het jurkje dat ze aan had te showen. Het roze jurkje met blauwe en gele bloemen hadden ze een aantal weken geleden al gekocht, maar Saar had het nog niet aan kunnen doen door het tegenvallende weer in Nederland. Ze had zich dus al weken verheugd op het moment dat ze eindelijk het nieuwe kledingstuk kon dragen en Spanje was daar natuurlijk de uitstekende plek voor.
"Ik wil dit elke dag aan", giechelde de kleuter.
"En je andere nieuwe kleertjes dan?" vroeg Eva quasi verbaasd. Een paar weken voor de vakantie was Saar met haar vader op pad gegaan om nieuwe zomerkleren te kopen. Natuurlijk had Wolfs zijn portemonnee niet dicht kunnen houden.
Saar dacht kort na, maar moest uiteindelijk van gedachten veranderen.
"O ja", gaf ze toe.
Eva stak opnieuw haar armen uit en tilde haar kleine, maar toch zo grote meisje op. Ze wist nog zo goed dat ze baby Saar de hele dag in haar armen had en overal mee naar toe tilde. Met Kleuter Saar zou dat niet meer lukken, daar was ze alweer veel te groot voor.
"Mama, ik kan al zelf lopen hoor", giechelde het meisje.
"Dat weet ik, schat", glimlachte Eva. Hoe dan ook tilde ze haar dochter naar buiten en liet haar weer zakken bij het kleed op de veranda. Ze was druk aan het spelen geweest met de Duplo blokken, aan de grote toren in het midden te zien.
"Mooi hè, mama?"
Eva aaide over haar bol.
"Heel mooi, Saartje. Dat heb je goed gedaan", complimenteerde ze haar dochter.
Saar ging weer op het kleed zitten om de toren nog hoger en kunstzinniger te maken.
Ze was geen meisje dat het liefste met Barbies en poppen speelde. Ze vermaakte zich prima met Lego Duplo en maakte daar ook de mooiste bouwwerken mee. Natuurlijk had ze hier en daar ook wat roze prinsessenlego dat speciaal voor meisjes was gemaakt, want anders was het natuurlijk veel te jongensachtig volgens de kleuter.
Eva nam plaats naast haar vriend op de picknickbank. Wolfs leek het niet eens op te merken. Hij zat verdiept in een sudoku en kauwde op de achterkant van een blauwe Bic pen. Naast de veranda zat Fleur met haar jongste zusje tussen haar benen, haar stevig vasthoudend zodat ze bleef zitten. Ze zaten op een zacht, paars kleedje in de schaduw van een boom. Fem droeg een schattig roze jurkje dat nog van Saar was geweest en op haar hoofd had ze een zonnenhoedje met een patroon van roze bloemetjes. Fleur zat achter haar met haar bos blonde krullen in een slordige knot. Ook zij had zich omgekleed. Ze droeg net als Eva een kort spijkerbroekje. Daarop had ze een wijd wit hemdje met een simpel motiefje. Op haar hoofd rustte haar zonnebril met abnormaal grote glazen. Fleur speelde glimlachend met haar zusje. Ze hield een knuffeltje boven het meisje en Fem probeerde dat te grijpen, wat vaak net niet lukte, waardoor ze begon te lachen. Fem was een rustige baby die snel tevreden was. Ze lachte veel en was eigenlijk altijd wel vrolijk.
Zuchtend legde Wolfs zijn pen op de tafel. Zijn hoofd deed pijn van het denken. Hij was geen steek verder gekomen met de puzzel en de moeilijkheidsgraad was maar twee sterren. Een eitje, zou je zeggen. Het tegendeel was waar, voor Wolfs tenminste.
"Lukt het niet?" lachte Eva.
"Die puzzel klopt gewoon niet", zei Wolfs.
Eva schudde grinnikend haar hoofd.
"Dat zal." Ze pakte het sudoku boekje en de pen van de tafel en liet haar ogen over de cijfertjes gaan. Wolfs had er maar een stuk of vijf in weten te vullen. Het duurde niet lang voordat ze iets wist. Ze porde haar vriend.
"Hm?"
Ze wees naar een leeg vakje.
"Hier moet een twee." Ze vulde het cijfertje in.
Wolfs kneep zijn ogen tot spleetjes en probeerde zich te bedenken waarom die twee precies dáár moest, maar hij kwam er niet uit. Eva merkte dat.
"Kijk, je moet naar deze rij kijken. In deze twee blokken staat al een twee, dus de twee moet wel in dit hokje."
Wolfs knikte begrijpend, snapte niet waarom hij daar zelf niet op was gekomen.
Eva schoof het boekje naar hem toe.
"Misschien kom je nu wat verder."
Wolfs snoof en klapte en boekje dicht, hij had er nu geen zin meer in.
"Prinses?"
Zijn middelste dochter keek meteen op bij het horen van haar bijnaam. Ze keek haar vader met vragende oogjes aan.
"Zullen ze hier ook een zwembad hebben?"
Haar ogen werden groot en ze begon als een gek te glunderen. Ze hield ontzettend veel van zwemmen. Iedere week keek ze weer uit naar het moment dat ze weer zwemles had.
"Hebben ze dat?"
Wolfs haalde zijn schouders op.
"Dat weet papa niet, zullen we samen gaan kijken?" Natuurlijk hadden Wolfs en Eva bij het boeken van de camping allang bekeken of er een zwembad te vinden was, wat uiteraard het geval was.
Het meisje knikte enthousiast en liet meteen haar Duplo met rust. Ze stond op en schoof in haar teenslippertjes.
"Kom je, papa?" vroeg ze ongeduldig. Ze stond te trappelen om de camping te verkennen.
"Ja, schat", glimlachte hij. "Zijn wij even een rondje maken", vertelde hij zijn vriendin overbodig. Ze humde dat ze het begrepen had. Eva had het puzzelboekje zich toegeëigend en zat verdiept in de sudoku die haar vriend niet af had gekregen.
De handen van Saar en haar vader vouwden in elkaar samen en ze liepen van de veranda af.
"Vind je het leuk hier, prinses?"
"Heel leuk", knikte ze uitbundig. Vrolijk begon ze te huppelen. Ze trok haar vader met zich mee.
"Niet zo snel, schat", lachte Wolfs en hij probeerde zijn dochter bij te benen.
"Papa, een speeltuin!" Bij het zien van de glijbaan, schommel en wip begon ze nog sneller te lopen.
Snelwandelen was voor Wolfs niet meer voldoende. Hij moest zijn dochter achterna rennen en dat was hij met zijn wat oudere lijf niet meer gewend.
"Papa, mag ik schommelen?" vroeg het meisje smekend.
Wolfs gaf geen antwoord.
"Kijk daar eens, Saartje." Hij wees naar de andere kant. Maar het enige wat zij kon zien was een hoge heg waar niet doorheen of overheen viel te kijken.
"Ik zie niks", pruilde ze.
Wolfs maakte daar snel een einde aan door haar op te tillen en richting de heg te lopen, zodat ze er precies overheen kon kijken.
Haar ogen werden groot.
"Een zwembad!" jubelde ze. Er was een ingegraven zwembad te zien met daaromheen ligstoeltjes. Er zaten veel mensen in het zwembad. De ene speelde met een bal, de ander trok een baantje en weer anderen deden een wedstrijdje wie het grootste bommetje kon maken. Wat verder was nog een klein zwembadje. Ondiep, speciaal voor kleine kindjes. Het was geen enorm zwemparadijs met glijbanen en andere poespas, maar daar had het gezin ook helemaal geen behoefte aan gehad.
"Gaan we zwemmen, papa?"
"Strakjes", beloofde Wolfs zijn dochter, "eerst je bikini aantrekken en een handdoek pakken."
Daar ging Saar wel mee akkoord.
"Gaat mama ook mee zwemmen? En Femmie? En Fleurtje?"
Wolfs lachte om het enthousiasme van zijn dochter.
"Dat denk ik wel, schat", knikte hij en hij zette haar weer terug op de grond. "Kom, dan gaan we weer terug naar het huisje."