Biz hiçbir zaman burnumuzun ucundaki mutluluğu göremedik
Hap başka gözler, başka kollar seyrettik
Kederlenip kaç gece uykumuzu heder ettik
Hayatı kumara benzettik,ama zarı atmayı beceremedik
Mutluluğun kenarından geçip bakakaldık
Zaten mutlu olmak isteyen kim deyip biz acıyı sevdik
Zamanla acıda bizi sevdi,bi güldük üç ağladık
Her gülen gözün ardındaki mutsuz hayatı öğrendik
Öğrendikçe bizde maskelerin ardına geciverdik
Gündüz gülen yüzün yerini gece keder aldı
Aldı ama kimse anlamadı
Hayata karşı dik duralım,eğilmeyelim dedikçe
Sevdiklerimiz eğdi,büktü,
Bide karşımıza geçip güldü
Aslında her yüreğin nasıl da kirlendigini öğretti
Kirlenen her yürek sayesinde bizde dibe vurduk
Vurdukça yok olduk
Ağlamanın zayıflık olduğunu zannederek yaşadık,durduk
Dertlerimizi anlatmanın acizlik olduğunu savunduk
Savundukca da taşıyamayacağımıź yüklere hapsolduk
En sonunda bir çift güzel söze,acımasız ömürlere yem olduk
BİZ HAYATIN ÖNSÖZÜNÜ OKUMADAN MUTSUZ SONUNA AŞIK OLDUK....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HADİ BE ECEL SIRA BENDE
PuisiBen sadece içimdekileri yazmak istiyorum birileri okusun, okusun ve anlasın UĞRUNDA ŞİİR YAZILAN İNSANLAR NE KADAR ŞANSLILAR AHHH BİDE BUNUN FARKINDA OLSALAR O YÜZDEN ŞİİR YAZANLARI SEVİN
