-Մմմարիա մի լացիր խնդրում եմ:Տեսնում ես ինչ ստացվեց,ինձ մնացին հաշված րոպեներ և այդ թանկագին րոպեները ուզում եմ անցկացնել քեզ հետ
-Դու ինձ կթողնես ու կգնաս,մի ստիր ասա որ սուտա դու չես մահանա դու կապրես:
-Ես շատ եմ ուզում բայց...Մարիա
-Ասա Դէվիդ
-Վերցրու սա
-Սա ինչ է
Նա դժվար էր խոսում
-Սա քո նվիրած ժամացույցն է պահիր այն քեզ մոտ և վերցրու այս թղթիկը:Կկարդաս այն երբ ինչ հուղարկավոր են:ՈՒ հիշիր ես միշտ քո սրտում կլինեմ:
-Չէ խնդրում եմ
Սիրում եմ:
Արդեն անցան օրեր:Դէվիդին հուղարկավորեցին:Բոլորն այնտեղ էին:Ես մնացի Դէվիդի աճյունի մոտ ու լացում էի:Գիշեր էր ես չէի ուզում գնալ տուն:Քնեցի:Արթնացա ու տեսա որ քնել եմ աճյունի մոտ:Վերցրեցի թղթիկը գրպանիցս և կարդացի
*Իմ հրեշտակ :Ես գիտեմ որ քեզ հեշտ չի:Դու սիրել ես ինձ:Խնդրում եմ միշտ եղիր երջանիկ :Ես ուզում եմ որ դու լինես ամենա երջանիկ:Ես ուզում էի միշտ քո կողքին լինեի բայց կյանքը դասավորվեց այլ կերպ:Միայն մի լացիր քո արցունքը ինձ համար ցավ է:Ապրիր ու իմացիր ես միշտ քո կողքին եմ թե արթուն թե քնած :Իմացիր ես քո համար ողջ եմ :Սիրում եմ իմ Մարիա :*