Առավոտ է : Արթնացա,լվացվեցի և գնացի համալսարան:
Դասերը արագ ավարտվեցին:Դուրս եկա համալսարանից,բայց Դէվիդին չտեսա :Երկար սպասեցի նրան,չկար:Դա հնարավոր չի նա միշտ գալիս էր :Գնացի Դէվիդենց տուն:Երբ դուռը ծեծեցի բացեց նրա մայրը'տիկին Դիանան:Նկատեցի որ նրա աչքերը լացից ուռչել էին:
-Բարև ձեզ,Դէվիդը որտեղ է ինչ է պատահել:
-Հանգստացիր Մարիա ջան ամեն ինչ լավ կլինի,Դէվիդին գտել են ձեր շենքի մոտ,վիրավոր: Երեք դանակի հետքեր են գտել
-Չի կարող պատահել,հիմա նա որտեղ է
Սիրտս սկսեց ուժեղ աշխատել
-Նա հիմա հիվանդանոցում է
Եվ տիկին Դիանան սկսեց լաց լինել
-Եկեք միասին գնանք
-Ես արդեն գնացել եմ,չեմ կարող նորից գնալ:Սիրտս վատանում է
-Ես արագ դուրս եկա,և վազեցի հիվանդանոց:Լացակումաց հասա հիվանդանոց,Դէվիդի բոլոկ ընկերներն ու հարազատները այնտեղ էին:Բժիշկը մոտեցավ ինձ և ասաց
-Մարիան դուք եք
-Այո
-Հիվանդը ձեզ է կանչում
Ես արագ ներս մտա:Նայեցի նրան չդիմացա ու սկսեցի նորից լաց լինել :
