Üniversiteye Başlayacaklara

Ders 1

     Asıl konulara girme vakti geldi. Kayıt için kuyrukta beklerken okuldan iki kızla tanışmıştım ufak bir sohbetin ardından birinin hemşirelik 2. Sınıf diğerininde benim gibi yeni kayıt olduğunu ve kuzen olduklarını öğrendim. Devlet yurdu çıkmadığı için kalıcak yerim yoktu onlara yurtlar hakkında soru sorunca kaldıkları yurdun harika olduğunu önerdiklerini hatta ister isem gezdirebileceklerini söylediler nerden bilicektim iki masum yüzlü kızın bu denli rahat yalan söyleyebileceğini.
    Kızlar o kadar çok övdülerki yurdun ücretinin neden düşük olduğunu sorduğumda sahiplerinin yaşlı hayırsever ve kar gütmeyen insanlar olduğunu söylediler. Onlara bu yurtların malum cemaat yurtlarıyla alakası olup olmadığını sordum eğer böyle bir şey söz konusu ise ailemin bu tip şeylere karşı olduğunu defalarca söyledim. Onlarda hiç bir kişi ve kuruluşla  alakası olmayan yurtlar olduğunu söylediler. Memlekete dönünce kızlardan biri mesaj attı. Tanıştığımız zaman telefonumu almıştı yurttan arıcaklarını söyledi tekrar sordum hiç bir yerle bağlantalı değil dımı bu yurt diye ki aynı soruyu dafalarca arayan yurt görevlisinede sordum cevap hep aynıydı hiç bir yerle alakası yok yurdun.
     Bir haftadan az kalmıştı İstanbul'a gitmeme ve hala yurt konusunda net bir sonuç yoktu elimde ki o hemşirelik okuyan kız mesaj attı.

" Vicdan azabı çekiyorum yalan söyledim o yurt x cemaatine bağlı ne olur hakkını helal et bana günlerdir vicdan azabı çekiyorum "

    Evet aynen böyle yazmıştı ve  kendime başka bir yurt bularak sonlanmıştı yurt arayışım.
  
      
        Yani...Bazı zamanlar vardır insanın hayatında hani ben bu numaraları yemem dediğin o numaraları işte o zamanlarda yersin. Bilmediğiniz bir şehirde yalnız kimsesiz hele de bi taşra kasabasından gidiyorsanız işte o zamanlardan birini yaşayabilirsiniz.

      Gördüğün her insana güvenmemeyi öğretti ilk bana İstanbul. Keşke bundan sonra yaşadıklarım bu kadar hafif ve acısız olsaydı...