Joke//HarleyQuinn

Bölüm Bir

Hiçbir zaman iyi bir aileye sahip olmamıştı. Joker , beynini yıkamadan hemen önce aklından tüm hayatı geçiyordu. Tutanacak hiçbir şeyi yoktu. Hiçbir zaman olmamıştı. Kendi kendine ayakta durabilmişti. Şimdiyse tutunacak bir şeyi vardı. O vardı. Beyninin içinde dalgalanan elektrik akımıyla ağzındaki kemeri daha çok ısırdı. Beyni çarpılıyor gibi hissediyor , vücudunun her yeri titriyordu , ama o hazırdı. Bu acıyı istiyordu , onu istiyordu. Bu onla olmasının tek yoluydu. Acı iniltileri karanlık odanın içinde yankılanıyordu. Joker'in yüzünü görüyordu. Sırıtıyordu. Yanında olmasının tek yolu buydu. Bayıldı. Uyandığında aynı karanlık odadaydı gözlüğü yanında duruyordu. Gözlüğünü taktı ürkekçe. Etrafına bakıyordu. Hiçbir şey hatırlamıyordu. Mavi gömleği yırtılmış , saçları dağılmıştı. Kahkaha sesleri duydu. Karanlık odadaya küçük bir ışık sızdı. Kapı açıldı. Mor smokiniyle Joker içeri girdi. Yüzünü gördüğü an her şeyi hatırladı Harleen. Joker onun hayatta kalmasının tek nedeniydi. Işık yüzüne vuruyordu. Yeşil saçları ışıkta parlıyordu.

"Sana bir sürprizim var Harley." Harleen yavaşça ayağa kalktı. Ona doğru ilerledi.

"Nedir ?" Joker 'Gel benle !' Der gibi bir işaret yaptı. Harleen onu takip etti. Karanlık ve soğuk odadan çıktığı için sevinmişti Harleen , ama girdikleri koridor çok daha soğuktu. Joker'i takip etti. Nereye gittiklerini soramıyordu , Bay J'nin fazla soru sorulmasından hoşlanmadığını biliyordu. Sadece takip ediyordu. Bay J merdivenden yukarı tırmandı. Harleen merdivenleri çıktı , Bay J'nin uzattığı elini tuttu. Yukarı doğru çıktı. Onunla beraber her yere giderdi , huzuru onda bulacağına inanıyor ama özgür hissetmiyordu. Burayı biliyordu Harleen , neresi olduğunu biliyor ama hatırlamıyordu. Aklına gelmiyordu. Tekrar tekrar baktı etrafına. Yanıp sönen ışıklar , bir masanın etrafında oturmuş birkaç adam gördü. Adamlar konuşmuyor , hareket etmiyorlardı. Yanlarına yaklaştı. Hepsinin yüzünde palyaço makyajı vardı. Gülümsüyorlardı , ama nefes almıyorlardı. Bunlar cesetti. Bay J , Harleen'in durduğunu görünce ona doğru yürüdü.

"Sevdin mi ?" İyice yaklaştı ve bıçağını çıkardı cebinden. Harleen'e doğru yaklaştı.

"Neden bu kadar ciddisin ? Sende de olsun ister misin ?" Gülümsedi Bay J.

Harleen geriye doğru kaçmaya çalıştı. Kendine çekti. Bıcağı cebine koydu. "Vaz geçtim. Senin için daha iyi fikirlerim var." Gülümsedi gene , kahkaha atmaya başladı. Kahkahaları Harleen'in beyninde yankılanıyordu. Kafası karışmıştı. Sevdiği adam ona zarar veriyordu , ama bunu istiyordu. Onun yaptığı her şeyi seviyordu. Onu takip etmeye devam etti. Işıkları yanıp sönen bu yerin akıl hastanesi olduğunu anlaması çok uzun zaman almıştı. Başı dönüyor , yürüyordu sadece. Bay J arkasına bile bakmıyor , sadece yürüyordu. Hastanenin önünde büyük siyah bir araba duruyordu. Bay J binince Harleen de bindi arabaya. Harleen ağlamak istiyordu , hiçbir şey hatırlamıyordu. Aklında sadece Bay J vardı. Onunla sadece birkaç anısı vardı. Beyninin içinde bu anılar imgeler halinde dönüyorlardı. Harleen bir kez daha sahip olduğu tek şeyin Bay j olduğunu anladı. Aşırı hızlı gidiyordu araba. Bir fabrikanın önünde durdular. Bay J kapıları gayet normal biçimde açtı. Önüne çıkan bir iki güvenliği de vurmuştu. Fabrikanın üst katına çıktılar. Üzerinden kabarcıklar çıkan kimyasal asit havuzları vardı. Bu hikayeyi bir yerden biliyordu sanki. Bay J ona ciddi bir biçimde baktı. Ellerini yüzüne götürdü.

"Sana bir sorum var Harley. " Harleen yüzüne bakıyordu. Günlerdir tek kelime etmemişti. Bay J tam olaral gözlerine bakıyordu. Bakışlaro Harleen'in gözlerini yakan ciddendi.

"Benim için ölür müsün ?" Harleen yüzüne bakmaya devam etti ve gözünğ kapayıp açtı. Konuşacak cesareti bulmalıydı , ve bunu hemen yapmalıydı. Yoksa sahip olduğu tek şeyi kaybedecekti.

"Evet." Bay J gülümsedi.

"Bu çok basitti. Peki , benim için yaşar mısın ?"

Harleen'in anıları yerine gelmeye başlamıştı. Yapması gerekeni biliyordu. Kendini Bay J'ye kanıtlamanın başka bir yolu yoktu. Evet bunu istiyordu. Onun için hayatta kalmak istiyordu. Atladı. Demir parmaklıkların üzerinden kimyasal asit havuzunun içine atladı. Zihnini daha atlamadan hava boşluğunun içinde kaybetmişti. Derisinin yandığını hissetti. Her hücresi yanıyor , ama bunu onun için yapıyordu. Nefes alamıyordu. Git gide batıyordu. Büyük bir sorunun farkına varmıştı , ama artık çok geçti. Onun için hayatta kalamayacaktı. Harleen yüzme bilmiyordu. Acıdan ölmesiyle beraber nefes alamıyor , ölüyordu. Onu yukarı çeken bir güç hissetti. Onu kaldırdı ve dudaklarından ona hayat veren nefesi verdi. Gözlerini açtı. Bu Bay J'ydi.