Read and don't forget to vote.
Ritz Carlton Hotel, Los Angeles, California
Napadilat na ako ng mata dahil siguradong 7:30 na ng umaga. Ito ang usual time na nagigising ako. Siguro'y nakasanayan ko na rin. Tumagilid ako ng higa para makapa yung cellphone ko sa gilid. Pagkatapos ko itong makuha, tumayo na ako binuksan ang pinto. Bago ko pa man matuluyang buksan ang pinto, naalala kong dito ko pinatulog si Grae sa guest room ko.
Ewan ko pero mayroon akong tiwala sakaniya. Dahil ba sa pagbulong niya sa'kin tuwing merong mangyayaring masama? Hays, ewan ko.
Bago pa man ako makalabas, pumasok ako ulit sa loob at binuksan ang closet ko at nagsoot ng bra. Normal na sa babae na hindi magsoot ng bra pagtulog, no. Sino ba namang makakaisip na magsoot pa ng bra sa gabi eh kung boong araw ka na ngang naka bra? Mainit kaya sa pakiramdam! Justice for girls!
Lumabas na ako ng kwarto at naamoy ko ang itlog sa kusina. Marunong magluto si Grae? Or may akyat hotel dito?!
Dere deretso akong nagtungo sa kusina at nakita si Grae na may kulay pulang apron na may design na apoy sa gilid.
Does he really lives in hell?
Hindi ako kagad lumapit sakanya at sumandal muna sa pader para mapagmasdan siya. Gusto ko pa sana siya titigan nang matagal dahil maganda naman view pero hindi ko na napigilan magsalita. "Sino ka ba talaga?"
Napatigil siya sa pagluluto at pinatay ang kalan nang tumingin siya sakin. Those sexy cold black eyes. "You will eventually know." Tangina naman kasi eh, diba? Bakit eventually? Bakit ayaw niya sabihin? Ni hindi pa nga kami ganoong magkakilala. "Why can't you tell me now?" Nakakairita, ha!!!
"Because I can't. And please. Stop pressuring me." Binuksan niya muli ang kalan at tumuloy sa pagluluto. Pressure? The fuck? Mukha ba akong grading system at napepressure siyang di makapasa?
"Pressure? How could you say that I am pressuring you?" Napataas na ang kilay ko. Aba, umagang umaga binibeast mode niya si Morgan Starr. Hindi maaari, baka pumangit ako!
He smirked at kumuha ng plato sa cupboard. The nerve! Pogi sana pero ugh! "You cannot know, Morgan. Simple as that." Sa inis ko, 'di ko na napigilang hindi mapasigaw!
"How the hell did you got those guts to tell me those fucking things! Unang una, nagpakita ka sa parking lot! Then nung lalapitan kita bigla ka nalang nawawala. At pano mo nakuha ang room card ko?! Are you a psychopath or something? Second, Dun sa music room. Alam kong ikaw yun. Bakit ayaw mong magpakita? At pano mo nalalamang may masamang mangyayari sa'kin? Cause everytime na bumubulong ka sa'kin ng 'Dont go over the edge" laging may nangyayaring masama sakin. How the hell did you know? How did you have the ability to whisper at me everytime even though you're not around?! Ano, tangina? Pano? Ni hindi ko nga alam kung normal pa ba 'tong mga nangyayari sa'kin eh. Eh kung putanginang guguluhin mo lang buhay ko, fuck get out!"
Hingal na hingal ako habang nakatingin sakan'ya. Siguro'y pulang pula na ako sa inis.
I can't read his eyes. I don't know if it's cold or sympathy.
After ng lahat ng sinabi ko, he just smirked. REALLY? "I won't get out and don't you dare tell me to leave you because no matter how rough the feeling I am feeling right now, I will keep coming back to you. No matter what, Morgan."
Naiwan akong nakatungo dito sa kitchen habang narinig kong padabog na sumarado yung pinto sa guest room. SHIT LANG.
~•~
