Aşk, insanın ölmeden önce söylediği son söz kadar, annesini son görüşü kadar, gözünden akan son yaşlar kadar, her şey kadar değerlidir.
Evrende bulunan en kutsal şeydir belkide. Tanrının bize sunduğu en acımasız şeydir. Canımız acirken mutlu olmamız kadar huzunludur. Için kan ağlarken birinin yüzüne gülmek kadar paramparcadir.
İlk temasinda mideni bulandiracak, başını döndürecek, ellerini titretecek kadar sessizdir.
Asla senin olmayacağını bildigin halde umut etmek kadar, gözlerine her baktığında o gözlere başkalarının da bakacağını bilmek kadar duygu yukludur.
Tutkudur, sehvettir, servettir, bulutların üzerine de çıkarabilir, yerin dibine de sokabilir.
Bu aşktır.
Aşk insanı tekrar tekrar parçalayan bir kelimedir sadece...
İnsan âşık olmak için doğar belkide. Her insanın bir aşkı , Her aşkın bir acısı, Her acının bir bedeli vardır.
Ben aşık olmam diyenlere inanmayın Siz. Herkes bir kere de olsa aşık olur.
Ben de size buzdan kalıplarla kaplanmış bir kalbi olan kızın "Ben asla aşık olmam!" Sözüyle başlayan bir hikayeyi anlatacağım.
Zıt karakterler bir araya geldiklerinde her ne kadar yanlış gibi görünse de yapbozun parcalaridir aslında. Birlestiklerinde bir resim oluştururlar. O resimde size Aşk'ı verir.
Herkesin aradığı kimsenin bulduğunu anlamadığı kavramı.
Biliyorum çok fazla aşktan bahsettim. "Yeter be! sen aşkını buldun mu ki bize anlatıyorsun?!" Diyebilirsiniz.
Ben de aşkı henüz bulmadım. Asıl olay bu değil mi zaten. İnsan bilmediği şeyleri anlatmayı sever. Aslında fikri yoktur ama dahiyane şekilde konuşabilir.
Tamam uzatmıyorum. Umarım anlatabilmisimdir. Begenmezseniz size 224 kelimenizi geri veremem. Ama bir umut uyandirabilirim.
Aşk her yerde olabilir. Onu bulmak için çaba sarfetmen gerek. Peşini bırakma. Zaten sen inat etsen de o seni bulacaktır. İyi okumalar!!
