Karanlık oda

Sen sadece git! Gidiyor musun? Kim tutar seni? Kim engelleyebilir gitmeye karar vermiş bir kalbi? Daha mutlu olacağına inanıyorsan, git tabii. Buna izin vermek sevgimin görevi. Sen sadece git! Birini gerçekten sevmek, onun mutluluğuna katılmaktır. Madem burada gülümsemiyor yüzün, madem daha keyifli yaşanacak bir ömre yolculuk yapmak istiyorsun; Git elbette! Kaderimde sen yoksan eğer, elimden ne gelir? Saplanır gece yarıları yüreğime hançer gibi sensizlik, kendime kanarım karanlık saatlerde. Acıyacaktır mutlaka, ayrılık kolay iş mi? Arada bir ararsan, güzel haberler verirsen mutlu sesinle, yürek ağrılarım daha katlanılabilir olur. Gidene dur denmeyeceğini, uzun yıllar önce öğrendim. Başka gidenler de oldu; Sen ilk değilsin ama en çok senin gidişin yakacak içimi. Yokluğunda, ruhumda oluşacak boşluğu doldurmanın yollarını aramayacağım. Orası hep öyle boş kalacak. Yamalarsam, bir gün unutulmandan korkacağım. Kim bilir kaç kitap okuyacağım, kaç sigaraiçeceğim, kaç fincan kahveyi soğumuş diye yeniden yapacağım, kaç şiir yazacağım, zaman bir şekilde akıp gidecek. İçten içe, kendime bile itiraf etmeden, belki bir gün dönersin diye bekleyeceğim. Bu gidişe, akla yatkın bir sebep aramalıyım aslında ama bu sefer akışına bırakacağım. Biliyorum ki; Vereceğin hiçbir cevap, içimdeki yangını söndürmeye yetmeyecek. Üstelik yanıtın dürüst olmayacak. Vicdanını rahatlatmak için, sorunun sende olduğuyla ilgili cümleler kuracaksın muhtemelen. Karşında sadece tebessüm edeceğim. İçimden; Bu kadar ayağa düşmüş bir yanıt vermeseydin keşke diyeceğim. O yüzden, hiç sormuyorum. Sen sadece kapıyı çek ve git! Sana neyin yetmediğini, neden benimle mutlu olmadığını sorgulamayacağım. Geçirdiğimiz zamanın hesabını tutup, arkandan beddua etmeyeceğim. Gidenin ardından yapılan hiçbir şeyi yapmayacağım. Sadece seyredeceğim, uzaktan bakacağım ve izleyeceğim; Nasıl gidildiğini öğrenmek için.