Ik ben voor het eerst sinds jouw dood weer een beetje vrolijker. Ik wil niet vrolijk zijn. Ik wil de pijn vergeten. Ik wil mezelf vergeten. Vandaag kwam een van onze beste vrienden langs, Calum. Hij vroeg hoe het met me ging.
Ik moest weer huilen. Hij heeft me de hele middag getroost. Dat alles goed zou komen en dat ik weer gelukkig zou worden. Zoals jij zei. We zijn samen naar jouw graf geweest. "Hier ligt Luke Hemmings, rust in vrede lieverd"
Ik heb het gevoel alsof mijn tranen op zijn. Maar dat is onmogelijk. Ik heb iemand nodig die me knuffelt, vasthoudt als ik me alleen voel. Of gewoon met me praat als ik dat nodig heb. Ik ben iedere dag emotioneel. Ik draag alleen maar zwart. Mensen op straat kijken me aan alsof ik een of andere freak ben.
Ik ben naar de plek geweest waar je doodging. Naast die brug, in het bos lagen allemaal Viooltjes. Voor jou. Ik moest er een foto van maken. Ik kreeg een telefoontje van jouw moeder. Ze wilt wat spullen van jou hebben. Ik weet niet of ik jouw spullen kan afstaan. In ieder voorwerp zit een stukje van je liefde, van je leven, van je ziel. Ik kan dat niet afgeven, zelfs aan je moeder niet.
JE LEEST
✔My Little Ghost ~ Lashton✔
Fanfiction⚠️Smut warning⚠️ Stay Strong 2 Lees eerst deel 1 :) Ashton is er nog steeds kapot van dat Luke zelfmoord gepleegd heeft. Hij en zijn kinderen leven hun leven ,dag na dag in huilbuien. Ashton is ervan overtuigd dat Luke dichtbij is. Opeebs zien zijn...
