No freedom

No freedom No.2

Με γυρνάει και πιάνει το ενα ζευγαρι χειροπέδες. Ακόμα αναρωτιεμαι που θα τις δέσει. Βάζει τη μια στον δεξι αστράγαλο μου και την αλλη στον αριστερό. Νιώθω το παγωμένο μέταλο γύρω μου. Επειτα δένει την αλλη πλευρα στο δεξι και αριστερό μου χερι αντίστοιχα. Δεν μου αφήνει αλλη επιλογή απο το να ξαπλωσω έχοντας αγκαλιασμενα τα γόνατα μου. "Αν κανεις καμια απότομη κινηση θα σε πονεσουν" με προειδοποιεί. Κατεβάζει το μαγιό του και μένει εντελώς γυμνός μπροστά μου. Εγώ ανυμπορη στο να τον αγγιξω τρελαινομαι. "Σ'αρεσω έτσι ε;" με ειρωνεύεται δεν το πιστεύω. Σκύβει και φιλάει την περιοχή μου ενω βάζει τα δάχτυλα του απο το πλάι για να με ακουμπήσει χωρίς να βγάλει το μαγιό μου. "Βγαλτο μου ρε Αντρέα" "Οχι μωρο μου δεν θα ειναι τόσο απλό". Μετακεινει τα χείλη του στον μηρό μου και αφού φιλήσει καποιες φορες απαλά δαγκώνει το σημείο κανοντας με να φωναξω. Είτε θα μετανιωσω για αυτά που εκανα ειτε θα μου μείνει αξέχαστο το "μαθημα" του. Ειτε και τα δυο. Μετα απο οτι φάνηκε αιώνας σε εμένα τοποθετεί τα δάχτυλα του στο κορδόνι του μαγιό μου και λύνει τη μια πλευρα. Με κοιταει στα ματια. Ο καριολης. "Το άλλο;" λέω με νόημα. "Οτι θέλει η πριγκίπισσα μου" γελάει ειρωνικά. Το λύνει επιτέλους και τι τραβάει για να φύγει τελείως απο πανω μου. Ακουμπάει ξανά τα χείλη του επιφανειακά στην κλειτορίδα μου. Σε μισώ μα το θεο. Γελάει πανω μου. "Τι έγινε μικρή γιατί τόσο υγρή;" "Κάτι θα έκανες καλά αυτή τη φορά" ειρωνευομαι πίσω. Το ύφος του αγριευει απότομα. Ω ναι αρχίσαμε. "Εκανες ενα μεγαλο λάθος μόλις τώρα ελπίζω να το ξέρεις και μην πεις λεξη" λέει. "Τι έγινε μωρακι μου ;" τον παρακουω για να τον εξαγριωσω περισσότερο. "Σκασε γαμω σου είπα" λέει και προσγειώνει την παλάμη του στο πλαϊνό μέρος του κωλου μου. Ορκίζομαι πως τα δάχτυλα του έχουν σχηματιστεί εκεί. "Δεν νομιζω οτι είσαι σε θέση να μου αντιμιλας", προσθέτει. Η αλήθεια ειναι πως δεμένη έτσι και με το κεφάλι του αναμεσα στα πόδια μου δεν μπορω να λέω και πολλά. Αλλα με τρελαινει η ιδέα να τον πειραζω και να εξαγριωνεται. Τα δίνει όλα μετα και εγώ δεν συμβιβαζομαι με τίποτα λιγοτερο απο αυτο. Με κακομαθαινει ο καριολης. Το σεξ με οποιονδήποτε άλλο θα φάνταζε ανιαρο. Οχι οτι θα το προσπαθήσω ποτε άλλωστε. Ουτε θέλω. Σταματάω να σκέφτομαι οτι χαζομαρα μπορω και επικεντρονωμαι στη στιγμη. Μου αρέσει να το κάνω αυτο. Θυμάμαι πολύ ανατριχιαστικά όλες τις φορές που με έχει "τιμωρήσει" με τον τροπο του. Οταν λείπει μάλιστα απο το σπίτι ειναι το πρωτο πράγμα που μπορω να σκεφτώ μάλλον γιατί δεν αντεχω στην ιδέα του να ειναι μακρια μου εκείνη τη στιγμη και να μην μπορεί να μου κανει το οτιδήποτε. Και έτσι καταλληγω να αγγιζομαι με τη σκέψη του. Μια φορά μάλιστα με είχε πιασει να το κάνω. Μπήκε στο δωμάτιο τόσο αθόρυβα επειδή λογικά με άκουσε πίσω απο την πόρτα και έκατσε στην πολυθρόνα απέναντι απο το κρεβάτι και με κοιτούσε. Μου είπε πως του αρεσα έτσι. Δεν ήξερα γιατί. "Γιατί γουσταρω τόσο που καυλωνεις μονο με τη σκέψη μου" ηταν τα λογια του. Που το ήξερε; "Φωνάζεις το όνομα μου μέχρι και όταν αυτοικανοποιεισαι". Ετσι το ήξερε. Είχα ντραπει τόσο εκείνη τη μέρα. Μα του αρεσα όμως. Απο εκείνη τη μέρα το σκηνηκο αυτο έχει ξαναγίνει και αυτες τις φορες όχι καταλάθος.

______________________________________________

Διαβαστε το ιματζιν μου με τιτλο "Μελαγχολική Στοκχόλμη" πιστεύω θα σας αρεσει 💜. (Ειναι μικρού μήκους -20 κεφάλαια περίπου)