Best thing i never had

Chapter 11

Kinabukasan. . . .

JUSTIN'S POV

"Jus!" Pagtawag sakin ni John. Yung tropa ko.

"Bakit?"

"Balita ko, nung inaway daw ni erien si lauren inamin mo daw na mahal mo si lauren ah!" Sabi ni John na may mapang-asar na tingin.

"Im sorry pare, pero sinabi ko lang yun para lubayan na siya ni erien. Ayokong nasasaktan si lauren eh, she is my bestfriend gusto ko syang protektahan."

"H-huh? *BATOK*

"Aray! Bakit mo ko binatukan!" Sigaw ko na aakmang babatukan ko narin ngunit napigilan niya ito.

"Tanga mo! Bakit mo nagawa yun kay lauren eh mapoprotektahan mo naman siya kahit di mo na palabasing mahal mo siya! Masasaktan mo lang yung tao eh."

"I know i know. Thats why i want you to help me, nasaktan ko siya. Gusto kong humingi ng tawad sa bestfriend ko."

"So ibigsabihin alam na niya?!"

"Di ko pa naeexplain sa kanya pero kasi kagabi nagtatanung siya kung mahal ko pa siya nadulas naman ako at nasabi kong hindi ko siya minahal."

*BATOK!*

"Tanga mo talaga! Kulang pa yan, pasalamat ka tropa kita."

"Namumuro ka na ha! Isang batok mo pa susuntukin na kita."

"Oh wait! Si lauren!" Sigaw niya habang nakatingin kay lauren na kakapasok pa lang.

Umupo si lauren sa upuan niya at tinabihan siya ni John.

"Hi beautiful."

Hindi siya nagsalita. Instead, binigyan lamang siya ng isang ngiti nito.

"Namamaga yung mata mo ah, umiyak ka ba?" Tanong pa ni John.

"A-ah h-hindi." Nauutal niyang sabi.

"Ah, sige. Punta nako dun sa upuan ko ah, salamat lauren!" :))))

"A-ah s-sige."

Tinitigan ko lang siya hanggang sa magsimula na ang klase, nagdidiscuss si ms. Alfonso ngunit hindi parin naalis ang tingin ko dito, gusto ko siyang kausapin. Gusto kong humingi ng tawad sa kanya, sa lahat ng nagawa ko sa bestfriend ko.

"Justin!"

"Justin!"

"Justin!"

Napatingin sa akin si lauren, ikinatuwa ko naman yun nang biglang may bumagsak na libro sa harapan ko, yun pala ay tinatawag ako ni teacher kanina pa ngunti di ko siya napapansin kaya pala tinignan ako ni lauren dahil sa di ko napapansin na kanina pako tinatawag.

Haaay kung alam mo lang lauren, sising sisi ako sa ginawa ko, at nalipad yung isip ko papunta sayo.

"Y-yes mam?"

"Ano ang talumpati?"

Nanatili akong tahimik, hindi naman kasi ako nakinig dahil nga nakatulala lang ako kay lauren sa buong discussion niya.

"Hindi mo masagot?! Remain stand!"

"S-sorry mam."

Tinarayan lang ako ni mam at nagsimula ulit sa pagdidiscuss.

Kahit na ganun atleast nagkatinginan kami ni Lauren kahit ilang segundo lang yun.

Lumipas na ang ilang mga subjects

***

Lunch time na kaya naman ay pumunta na ako sa canteen, tumabi muna ako kila john ayoko munang guluhin si lauren, she needs time.