Bulutlar hüzünlü bir sahneye şahit olmuş gibi kendisini tutamayıp ağlamaya başlamıştı.Damlalar koca koca ,kuru yerleri yavaşça öpüyordu.Her zamanki gibi kimsenin bu lezzetli yağmurun keyfini çıkarmaya niyeti yoktu.Adımlarını hızlandıran insanlar ellerindeki çanta veya gazetelerini başının üstüne kaldırıyor, bazıları kenardaki dükkanlara kaçmaya başlıyordu.Kendisinin sevilmediğini fark eden yağmur ise sinirlenmiş damlalarını hırsla yeryüzüne fırlatmaya başlamıştı.Evlerin birinde en huzurlu anlarını yaşayan bir anne saçlarıyla tatlı tatlı oynayan bebeğini uyutmaya çalışıyordu.Aslında bu anne yağmuru seviyordu, belki de bu yüzden penceresine çarpan damlalar odaya tatlı bir fon müziği gibi yayılıyordu.Anne,pencerenin önündeki sandalyede bebeğine bir hikaye anlatmaya karar verdi.Aslında hüzünlü bir hikaye idi bu.Ama onun annesi de hep anlatırdı ona.Gözleri bir bebeğinde bir yağmurda,başladı anne anlatmaya...
En eski zamanlardan beri,
Anlatırlar bu hikayeyi...
Bir çaresi yoktur halkın
Göçten başka...
Canavardan kaçmak için...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Doctor who:Akçora
FanfictionBu,diziden bağımsız kendi eğlencem için oluşturduğum bir hikayedir.Matt Smith'in canlandırdığı Doktor'u düşünerek okunursa sevinirim.Başka bir hikayeye benziyor olabilir; bunu bilemem.İyi okumalar...
