Sahte Bir Yaşam (TAMAMLANMIŞ HİKAYE)

12

İlker:  Gücüme güç katılmış gibi hissediyorum. Ancak içimde bir eksiklik var gibi.

Cüce: Nasıl bir his?

İlker: Özlem gibi. Biri varmış ve ben onunla uzun zamandır görüşemiyormuşum gibi. Sanki sürekli onun yanında olmam gerekiyormuş ancak tanımıyorum, yerini bilmiyorum...

Cüce: Aşk gibi mi yani? Kim bilir? Belki Gerçek hayatında Bir eşin vardır ve onu anımsıyorsundur. 

 İlker: Bu konuda bir bilgin var. Eminim Geçkin Kişi. Anlatmayacağını biliyorum ancak yine de sormalıyım. Bana, anılarımı hatırlamam için yardım edebilir misin?

Cüce: Daha fazla konuşmaya gerek yok İlteriş. Bunlar beni ilgilendiren konular değil.  İlerde zaten her şeyi anlayacaksın. Şimdi gitmem gerekiyor. Yakın zamanda tekrar görüşeceğiz, Esen kal...

    Diyerek gözden kayboldu Cüce. Bana neden ''İlteriş'' ismi ile hitap ettiğini soramadan, o kitapta okuduğum ve amcanın da tanımladığı adamın o olup olmadığını soramadan kayboldu. Gerçi ''Cüce'' ve ''Geçkin Kişi'' dememe itiraz etmedi. Bütün bunları nereden biliyordu? Her şeyi bir kenara bırakıp eşimi düşünmeye başladım. O tanımadığım ancak cânı gönülden sevdiğim kişi. Kim bilir? Belki çocuklarım bile vardır. Torunlarım, torunlarımın torunları, arkadaşlarım, yoldaşlarım... En azından bir ailem. Geçkin Kişi'nin boşa konuşacağını sanmıyorum. 

   Gerçekten de ne sahte bir hayat ama! İnsanların birbirlerini sırtından bıçakladığı, Her türlü kötülüğü, bir bardağı tutmak kadar basit görmeleri çok sahte. Ya da her zaman böyle insanlar var ve var olmaya devam edecek ama mutlaka bir son hazırlanıyor, ya kötüler için ya da iyiler için.