Ik fietste door de hoofdstraat van zijn dorp. Ik, pap en mam waren 5 jaar geleden naar dit dorpje verhuisd omdat pap hier een nieuwe baan had gevonden. Pap en mam hadden al hun hele leven in de stad gewoond en ik ook nu ik er over na denk. 'Weer eens wat nieuws' had pap gezegd.
Pap werkt nu bij ECO Schience®,een of ander bedrijf die iets doet met ECO.Ja ik ken er de details niet van. Vast iets om het milieu op te schonen of zo.
Niet dat ik het leuk vond om te verhuizen of zo. Gelukkig was het zoeken van vrienden geen probleem geweest. Sinds mijn eerste schooldag in dit dorp waren Jim en ik beste vrienden geworden. Jim was toen ook naar dit dorpje verhuisd dus we zaten in hetzelfde schuitje.
TOETTT, ik wist maar op het nippertje een auto die van links kwam te vermijden. Mijn fiets gleed uit en ik viel op de grond. De auto negeerde me kompleet.
'shit.'
Ik stond moeizaam op en ging weer op mijn fiets zitten. Mijn arm deed pijn. Ik rolde mijn mouw op en zag dat er een klein schrammetje op mijn arm zat.
'Niks om mam en pap voor in te lichtte' zei ik in mijzelf.
Ik fietste maar door en kwam een paar minuten later thuis aan.
JE LEEST
Het Monster
HorrorWat zou jij doen als jij je beste vriend voor je neus ontvoerd zag worden?
