Het Monster

Hoofdstuk 6 Jim

Mijn ogen schoten open. Ik lag op een bed in een kamer die het meest op een cel leek. Aan mijn rechterkant was een spiegels waarvan ik zeker wist dat het een van die doorkijk spiegels was. Het bed was tegen de linker muur aangeschoven. mijn linker arm zat in een infuus. Recht voor me zat een formeel geklede man met een aardig gezicht.
'Hoi daar.' zei de man
'je was best een tijdje buiten westen.'
'Laat me hier uit' zei ik zwakjes.
'Nee, nee zeg maar niks laat me je alles uitleggen.'
'Ten eerste.' zei hij:,, "De dreigementen.."
'In dat infuus in je linkerarm zit een experimentele dodelijke ziekte genaamd SF008.'
In een reflex trok ik het infuus hard uit mijn arm en gooide het in de hoek van de kamer. Een stekende pijn ging door mijn arm heen.
'Een normale reactie.' zei de man
'Maar helaas een te late voor jou.'
'Maar er is hoop!' zei de man opgewekt. Hij haalde snel een buisje met een blauwe vloeistof uit zijn zak.
'Dit is het medicijn!' Mijn arm zwaaide vliegensvlug naar het buisje. De man trok het buisje snel weg.
'Opnieuw een normale reactie' zei de man glimlachend. Mijn gedachte sloeg op hol. Hoe kan het dat die man hier zit alsof hij kinderen ontvoeren, ze opsluiten en ze vervolgens een dodelijke ziekte injecteren fucking grappig vindt? De man ging weer door met zijn verhaal.
'En dit medicijn krijg je als je meehelpt met de testen die we op je gaan uitvoeren.'
'Julie goore, zieke mensen!' Schreeuwde ik in zijn gezicht.
'hoe kunnen julie dit kinderen aan doen?!'
De man pakte een walkietalkie en zette het ding bij zijn mond.
'Gesprek met subject 011 is afgelopen.'
De man stond op en liep stoïcijns naar de deur van mijn cel. De man sloot de deur snel achter hem dicht.
Op dat moment werd ik gek.. 'AAAAAAAAAAAAAAAAAAAH!!!!!' schreeuwde ik zo hard dat de spiegel er van begon te trillen.

Bedankt voor 130 keer gelezen mensen! Het betekent echt veel voor me!