hoofdstuk 7 Luke

25 2 0
                                    

'Wat is er precies gebeurd'? Vroeg de vriendelijk ogende vrouw van de politie. Voor mij zaten mij vader, mijn moeder, en drie politieagenten.
De vrouw voor me was druk bezig op te schrijven in haar notitie boek.
Na een lang vermoeiend gesprek schoof de politieagente een kaartje naar me toe.
'Als je je nog iets belangrijks herinnert, twijfel dan niet en bel dit nummer.' Ze keek me met een vriendelijke glimlach aan.
'Het lukt ons wel Luke.' Ze stond op van de bank.
'Nouw, dan denk ik dat we wel genoeg hebben' zei ze tegen haar collega's.
'Ja' bevestigde een tweede agent.
'Ik denk ook dat je nog wat nachtrust nodig hebt Luke.'
Shit, ze had gelijk, ik viel bijna om van de slaap. Ik knikte moeizaam met mijn hoofd en liep de trap op. Het moment dat ik in mijn kamer kwam viel ik op mijn bed en sliep gelijk.

Ik werd wakker om 15:38 uur van kinderen die al schreeuwend op straat Pokémon Go speelden. Ik pakte nog half in slaap mijn mobiel van mijn nachtkastje af. Ik checkte mijn watsapp. 169 nieuwe berichten. Allemaal van mijn klas. Ik nam niet eens de moeite om ze te lezen. Ik drukte op de chat van Jim en ik.
Ik staarde naar de foto van hem linksboven in het scherm. Totdat mijn ogen op èèn woord recht naast de foto vielen. Online.

Het MonsterWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu