အခန္းျပတင္းေပါက္မွ တစ္ဆင့္
ျဖတ္ေျပးဝင္လာေသာ နံနက္ခင္းေနေရာင္ျခည္
ေၾကာင့္ မ်က္လံုးအိမ္တစ္စံု ႏိုးထလာသည္
Kim Tae တစ္ခုခုကို တတိရသြားပံုရသည္
"ဒီေန႔ Yuna ကိုသြားေခၚရမယ့္ေန႔ပဲ"
ုေျပာၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔ဝင္သြားသည္
ထို႔ေနာက္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွ ထြက္လာၿပီး ခပ္ျမန္ျမန္ ျပင္ဆင္လိုက္သည္
ေဆာင္းရာသီ ျဖစ္၍ႏွင္းမ်ားမွာ တဖြဲဖြဲ က်ဆင္းလ်က္႐ွိသည္
Tae Hyung အိမ္မွ Yuna ႐ွိရာသို႔လာခဲ့သည္
လမ္းတစ္ေလ်ွာက္မွာလဲ အျဖဴေရာင္ႏွင္းပြင့္ေကာ္ေဇာၾက္ီး ျဖန္႔ခင္းထားလ်က္
"Yuna-ya"
"Tae Hyung အေစာႀကီးပဲလာေခၚတာလား"
Tae Hyung ျပံဳးျပၿပီး
"အင္း...အခုလို မနက္မ်ိဳးမွာ နင္နဲ႔တူတူ
လမ္းေလွ်ာက္ခ်င္လို႔"
Yuna မ်က္ႏွာတစ္ေလွ်ာက္ ႐ွက္ေသြးနီနီျဖာသြားသည္
"အဲ့ဒါဆိုလဲ သြားမယ္ေလ"
Tae Hyung သူမလက္အားလွမ္းဆြဲၿပီး
"ခဏေလး ဦးထုပ္ေဆာင္းသြားေအးတယ္"
သူေဆာင္းခဲ့ေသာ ဦးထုပ္ေလးအား
သူမအား ေဆာင္းေပးလိုက္သည္
"ေက်းဇူးပါပဲ Kim Tae သြားမယ္ေလ"
သူမႏွင့္အတူ ႏွစ္ေယာက္အတူေလွ်ာက္လာခဲ့သည္
On the way
...............
"Tae Hyung ဟိုတစ္ေန႔က ေက်ာင္းမွာ Yoon Gi နဲ႔ ရန္ျဖစ္တယ္ဆို"
Tae Hyung ႏႈတ္ဆိတ္လို႔သာေနသည္
"ရန္မျဖစ္ပါနဲ႔လို႔ေျပာထားတာကို
ငါရန္ျဖစ္တာကိုမႀကိဳက္တာ သိရဲ႕သားနဲ႔"
Tae Hyung မ်က္ႏွာငယ္ေလးလုပ္ကာ
"ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ အဲ့လိုျဖစ္ဖို႔ မရည္ရြယ္ပါဘူး ဒါေပမယ့္ သူကအရင္..."
Tae Hyung စကားမဆံုးခင္ ပင္
"ေတာ္ၿပီ ဘာမွမေျပာနဲ႔ေတာ့ နင္လုပ္လိုက္တဲ့
လုပ္ရပ္ေတြ ကငါ့ကိုနင္ တန္ဖိုးမထားမွန္း သိသာလြန္းပါတယ္ အဲ့ဒါမို႔ေလ ငါနင့္ကို
ျပန္မခ်စ္တာ နင္သိသင့္တယ္"
သူမ စိတ္ဆိုးဆိုးနဲ႔ ေျပာၿပီးေျပးထြက္သြားသည္
Tae Hyung တားျမစ္ခ်ိန္ပင္ မရလိုက္။
----------------------------------------------
နင့္ကို ဟိုးငယ္ငယ္တည္းကခ်စ္ခဲ့ရတာပါ
သူငယ္ခ်င္း သံေယာဇဥ္ေၾကာင့္တစ္မ်ိဳးခ်စ္ရျပန္တယ္
အဲ့ထက္ပိုတဲ့ အခ်စ္ေတြနဲ႔လည္း ခ်စ္ခဲ့ရျပန္တယ္ နင္ဆိုတာ ငါ့အတြက္ေတာ့
မ႐ွိမျဖစ္ပဲ ဘယ္သူမွငါ့အနားမွာ႐ွိစရာမလိုပါဘူး
နင္႐ွိရင္ ငါ့ဘဝက အလိုလို ျပည့္စံုေနၿပီ
ငါအခု အသက္႐ွင္ေနတာ ငါ့အတြက္မဟုတ္ဘူး
နင့္အတြက္ပဲ...။
ကြၽန္ေတာ္ သူမကို အဲ့ေလာက္ထိ ႐ူး႐ူးမူးမူး
ခ်စ္ခဲ့တာပါ။
------------------------------------------------------
ေက်ာင္းသို႔ ေရာက္ေတာ့ ဘယ္ကိုမွမသြားေတာ့ပဲ
အတန္းထဲသို႔သာ လာခဲ့သည္
ကြၽန္ေတာ္ထိုင္ေနက် ခံုေဘးမွာ မိန္းကေလးတစ္စု အုတ္္အုတ္က်က္က်က္
ျဖစ္ေနၾကသည္။
ယေန႔ အေတာ္ပင္ထူးဆန္းေနသည္။
အရင္ေန႔ေတြက ကြၽန္ေတာ့္ခံုနားပင္ မေျပာႏွင့္ သူတို႔ခံုမွာထိုင္ေနရင္ေတာင္ ကြၽန္ေတာ္ဝင္လာရင္ အကုန္တိတ္ဆိတ္သြားၾကသည္ ဒီေန႔ေတာ့ ဘယ္လိုျဖစ္သည္မသိ
သို႔ေသာ္ ကြၽန္ေတာ္ သေဘာေပါက္သြားခဲ့ရၿပီ
Jeon Jung Kook တစ္ေယာက္လံုး႐ွိေနခဲ့လို႔ဆိုတာကိုေပါ့
ကြၽန္ေတာ္ ထိုမိန္းကေလး အုပ္စုေဘးမွ ကပ္ၿပီး
ကြၽန္ေတာ့္ ခံုတြင္ဝင္ထိုင္ေနသည္
သူတို႔ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ ကိုဂ႐ုစိုက္မိပံုမရ
Jung Kook ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုျမင္သည္ႏွင့္
"ဒါေတြကို ေနာက္မွပဲ တြက္ျပေတာ့မယ္ေနာ္
ကြၽန္ေတာ္ မအားလို႔ "ဟုေျပာၿပီး အႏုနည္းႏွင့္
ႏွင္ထုတ္လိုက္မွ ထိုမိန္းကေလး တစ္စု ကိုယ့္ေနရာကို ျပန္သြားၾကသည္
"ေဝ့... Kim Tae Hyung ေရာက္လာတာေတာင္ႏႈတ္မဆက္ဘူး"
"မင္းကိုယ္မင္းေတာင္ မအားဘူး ငါကဘယ္လိုႏႈတ္ဆက္ရမွာတုန္း"
Jung Kook က ကေလးဆန္ဆန္ ရယ္ျပၿပီး
"ဟုတ္သားပဲ သူတို႔က စာလာေမးေနတာကိုးဗ်
ဒါနဲ႔ ေမးစရာ႐ွိတယ္ ခဗ်ားႀကီးက စာေမးပြဲ
တစ္ႏွစ္က်ထားတာဆို ဟုတ္လား"
ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ထဲတြင္ ဒီေကာင္ေလး ေတာ္ေတာ္ စပ္စပ္စုစု ႏိုင္သည္ဟုေတြးမိသည္
"အင္း.."
"အဲ့ဒါဆို ကြၽန္ေတာ့္ထက္ႀကီးတာေပါ့ ၿပီးေတာ့
ခင္ဗ်ားႀကီး က သခ်ၤာ အရမ္းေတာ္တာဆို
အဲ့ဒါလဲဟုတ္လား"
သူက ေတာ္ေတာ္ သိခ်င္ပံုႏွင့္ေမးေနသည္
"ငါဘယ္သိမလဲ ဒါနဲ႔ မင္းက အဲ့ဒါေတြ ဘယ္လိုလုပ္သိတာလဲ"
"ကြၽန္ေတာ္ စံုစမ္းထားရတာေပါ့"
သူ႔ ပါးစပ္မွ လႊတ္ခနဲ ထြက္သြားေသာ စကားေၾကာင့္ Tae Hyung အံ့ႂသ သြားရသည္
"ဘယ္လို ဘယ္လို စံုစမ္းထားတာဟုတ္လား"
Jung Kook တစ္ေယာက္ ကိုယ့္႐ွဴးကိုယ္ပတ္ကာ ေခါင္းကုတ္လ်က္
ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနသည္
"အာ..ဒီလိုပါပဲ ဒီအတိုင္းပဲ သိတာပါ"
Tae Hyung ကေတာ့ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ႏွင့္
ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ ၿငိမ့္ကာ မ်က္ႏွာလႊဲသြားသည္
Jung Kook ကေတာ့ ႐ွက္သြားသည္လားမသိ
------------------
Jung Kook' POV
ခဗ်ားႀကီးဟာေလ ကြၽန္ေတာ့္ကို အေႏွာက္အယွက္ေပးလြန္းတယ္
ဘာလို႔ ကြၽန္ေတာ့္ ရဲ႕ ရင္ဘတ္ထဲကိုမွ ခိုးဝင္လာရတာလဲ
ခဗ်ားအေၾကာင္းေတြကို စံုစမ္းရတာ
လူလဲ ေျခကုန္လက္ပမ္း က်ေနၿပီ
ကြၽန္ေတာ္ ေျပာပစ္လိုက္ခ်င္တယ္
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ေပါ့ေလ
ခဗ်ားႀကီးကုိ ကြၽန္ေတာ္ အရမ္းကိုခ်စ္တာလို႔...။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ဘလ..ဘလ.. ေရးရင္းေရးရင္း
ဇာတ္လမ္းႀကီးေျပာင္းသြားတာ
ဆက္မေရးတတ္ေတာ့ဘူး
😁😁😁😁😁😁
ေရးတာေတာ့ ေရးတာပဲ အေရးအသားက
တိုးတက္မႈမ႐ွိဘူး
Viewer လဲ တက္မလာတာသိတယ္
အေနာ္ အသံုးမက်လို႔ပါ ဒီထက္ေကာင္းေအာင္ႀကိဳးစားလိုက္ပါ့မယ္
