ကြၽန္ေတာ့မ်က္လံုးမ်ား ႏိုးထလာၿပီ
မႈန္ဝါးဝါးႏွင့္ ျမင္ေနေသာအရာမ်ားက မျပတ္မသားႏွင့္႐ွိသည္
ကြၽန္ေတာ့ေဘးမွာ သူ႐ွိမလားအထင္ႏွင့္
႐ွာေဖြမိေနသည္
သို႔ေသာ္ သူမ႐ွိခဲ့....သူဘယ္မွာလဲ ကြၽန္ေတာ့မ်က္လံုးမ်ား ေနရာအႏွံံ႕ျဖန္႔က်က္လ်က္လိုက္႐ွာေနခဲ့သည္
"ငါ့ကိုလိုက္႐ွာေနတာလား Kook"
အေနာက္မွထြက္ေပၚလာေသာအသံေၾကာင့္လန္႔သြားသည္
ဒါထက္ အံ့ၾသသြားရသည္က
သူ ကြၽန္ေတာ့ကိုေခၚတာ Kook တဲ့
"အင္း...ဟိုေလ..ဟို"
သူကျပံဳးျပလ်က္
"ဘာလဲ အံ့ၾသသြားတာလား"
ကြၽန္ေတာ္ဘက္ကေခါင္းကိုကုတ္လ်က္သာၿငိမ္ေနသည္
သူကြၽန္ေတာ့ေဘးသို႔လာထိုင္သည္
"ဒီေန႔ေက်ာင္းပိတ္တယ္ သြားလည္မလား"
ကြၽန္ေတာ္ အလြန္ေပ်ာ္သြားသည္
ေခါင္းကိုတဆတ္ဆတ္ညိတ္လ်က္
"အင္း...သြားမယ္ ေပ်ာ္စရာႃကီး"
သူကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုႃကည့္ၿပီး ဟားတိုက္လ်က္
"ဟားဟား...မင္းကတကယ္ကိုကေလးေလးနဲ႔သူတယ္ တအားခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္"
သူကကြၽန္ေတာ့ကိုခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္တဲ့
ကြၽန္ေတာ္ ေပ်ာ္လြန္းလို႔ စကားတစ္လံုးပင္
တုန္႔ျပန္ဖို႔ေမ့ေနခဲ့သည္
သူကေတာ့ ႐ွက္သြားလို႔ျဖစ္မည္
မ်က္ႏွာကိုလႊဲကာ ေခါင္းေလးကုတ္ေနသည္
"ဒါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဘယ္ကိုသြားမွာလဲ"
သူခန စဥ္းစားၿပီးမွ
"ၿမိဳ႕ျပင္နားက ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္တဲ့ ေတာႀကီး႐ွိတယ္ေလ အဲ့ကိုသြားမယ္"
ကြၽန္ေတာ္က ဘယ္ေနရာမွာဘာ႐ွိတယ္ဆိုတာမသိေတာ့
သူေျပာသမွ်ကိုသာ ေခါင္းညိတ္လက္ခံေနသည္
"အဲ့ဒါဆို လိုတာေတြျပင္ဆင္ရမွာေပါ့
အိမ္မျပန္ခ်င္ပါဘူးဆို"
ႏႈတ္ခမ္းကို တစ္ေတာင္ေလာက္ဆူလ်က္
ကေလးတစ္ေယာက္လို ျပဳမူေနေသာသူ႔ကို
Tae Hyung ၾကည့္ေနၿပီး
"အဝတ္ေတြေရာ မင္းပစၥည္းမွန္သမွ် အကုန္ျပန္ယူခဲ့ ငါ့ဆီပဲလာေနေတာ့"
ကြၽန္ေတာ္ မ်က္လံုးအျပဴးသားႏွင့္ျဖစ္သြားသည္
"ခဗ်ားႄကီိး တကယ္ေျပာေနတာလား"
သူက ဟုတ္တယ္ ဟူေသာအၾကည့္မ်ားႏွင့္ၾကည့္လ်က္
"ခဗ်ားေတာ္ေတာ္ သေဘာေကာင္းတယ္
ေက်းဇူးမ်ားႀကီးတင္တယ္ ကြၽန္ေတာ္ေက်းဇူးျပန္ဆပ္မယ္ေနာ္"
"အခုသြားယူေတာ့ ငါလိုက္ပို႔ေပးမယ္"
"အင္း..သြားမယ္"
ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္သူေနေသာ တိုက္ခန္းမွ ကြၽန္ေတာ့ဦးေလးအိမ္သို႔လာခဲ့သည္
"Wow!!!ဒါ ခဗ်ားကားလား အလန္းပဲ
ဒါကို ဘာလို႔ေက်ာင္းလာရင္ bus ပဲစီးတာလဲ"
သူက ဘဝင္မက်စြာႏွင့္ျပန္ေျဖသည္
"မြန္းၾကပ္တယ္ ငါက ဒီလိုေလး ေအးေအးေဆးေဆးေနရတာက္ိုႀကိဳက္တာ
လာ သြားမယ္"
ကြၽန္ေတာ္ ဦးေလးအိမ္သို႔ေရာက္ေတာ့
"ခနေနာ္ နည္းနည္းၾကာမယ္
ခဗ်ားလည္းလိုက္ခဲ့ေလ ေစာင့္ရမွာၾကာမွာေပါ့"
သူေခါင္းရမ္း ျပသည္
"Ok ေကာင္းေကာင္းေနခဲ့ေနာ္"
___________
