သစ္ပင္တစ္ပင္ရဲ႕ အသက္ဟာေရေသာက္ျမစ္ ္ေၾကာင့္ျဖစ္တည္လာသည္ဟုဆိုလွ်င္
ကြၽန္ေတာ့္ဘဝရဲ႕ အသက္ဟာလည္း
သူ႔ေၾကာင့္သာ႐ွင္သန္ခဲ့ရသည္
ပထမဆံုးေသာ နားခိုရာ ရင္ခြင္တစ္စံုကို
ပိုင္ဆိုင္ရယူဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ႐ွိေသာ္လည္း
ဆႏၵ ေတြေတာ့႐ွိသည္
ပိုင္ဆိုင္ရယူျခင္းထက္ ေပးဆပ္ျခင္းသာ
ပို၍တန္ဖိုး႐ွိခဲ့လွ်င္ သူ႔အတြက္ ကြၽန္ေတာ့္ဘဝ
ကိုေပးဆပ္ဖို႔ရာ လြယ္ကူလြန္းလွသည္
ကြၽန္ေတာ့္ ႏွလံုးသားမွ အခ်စ္ဟုေခၚေသာ
အဓိပၸါယ္ သတ္မွတ္ခြင့္မရွိတဲ့ နယ္ေျမတစ္ခု
ကို သူ နယ္ခ်ဲ႕ေနၿပီ........။
~~~~~~~~~~~~~~~~~
"Kim Tae Hyung"
သူ႔ကိုအသာအယာလႈပ္ႏိုးေနခဲ့သည္
သူ႔မ်က္လံုးမ်ားတျဖည္းျဖည္းပြင့္လာသည္
ူအိပ္ေနရာမွ ထၿပီိး အိပ္ခ်င္မူးတူး ျဖစ္ေနေသာ သူ႔မ်က္ႏွာေလးက ကြၽန္ေတာ့္ကို
အ႐ူးတစ္ပိုင္းျဖစ္ေအာင္ ျပဳစားႏိုင္လြန္းသည္
အခန္းထဲမွာ မအိပ္ပဲ အျပင္မွာအိပ္ေပးေသာ
သူ႔ကို အားလည္းနာမိပါရဲ႕
"မေန႔က အျပင္မွာ အိပ္တာလား"
သူဘက္မွ တုန္႔ျပန္ျခင္းမ႐ွိပဲ အခန္းထဲသို႔ဝင္သြားသည္
ဘာလို႔လဲ???
ကြၽန္ေတာ္ အမွားလုပ္မိလို႔လား
စိုးရိမ္စိတ္ေတြက ဦးေႏွာက္ႏွင့္တကြ ႏွလံုးသား အထိ ျပည့္နက္လာသည္
သူ စိတ္ဆိုးမွာကို ေသေလာက္ေအာင္ပင္ေၾကာက္သည္
သူ႔အခန္းဆီသို႔ ကြၽန္ေတာ္ တန္းတန္းမတ္မတ္
ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့သည္
အခန္းတံခါးကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ေခါက္ေသာ္လည္း
အထဲမွ အသံမၾကားရသျဖင့္ အထဲသို႔ဝင္သြားသည္
ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက အဝတ္လဲရန္ျပင္ဆင္ေနျခင္းျဖစ္၍
အေပၚပို္င္းမွာ အဝတ္ဗလာႏွင့္ျဖစ္ေနသည္
ကြၽန္ေတာ္ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ မ်က္ႏွာ တစ္ေလွ်ာက္ ႐ွက္ေသြးျဖာသြားရသည္မွာေတာ့
အမွန္ပင္ျဖစ္သည္
"ျမန္...ျမန္ျမန္ လာခဲ့ေနာ္ ေက်ာင္းေနာက္က်မယ္"
႐ွက္ကိုး႐ွက္ကန္းထြက္လာေသာစကားတို႔က
အစီအစဥ္ မက် ဖ႐ိုဖရဲ ႏွင့္..
"ၾကယ္သီး တပ္လို႔မရလို႔ ကူညီပါလား"
သူ႔ စကားကို ျငင္းဆန္ရမည္လား
ျငင္းဆန္ဖို႔ အဓိပၸါယ္ မွမ႐ွိဘဲ
ကူညီမည္ဟု ဆိုေသာ္လည္း နီတြတ္ေနေသာ
မ်က္ႏွာကိုဘယ္နားထားရမွန္းမသိ
သို႔ေသာ္ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားမွ ထြက္လာေသာ
စကားလံုးတခ်ိဳ႕က လက္ခံျခင္း သဏၭာန္..
