The Yellow River

Κεφαλαιο 2

Προχωρισα πρως την θεση μου και για 'μεγάλη' μου εκπληξη την επεφτε παλι στον Τζον. Ομως ποτε θα καταλαβει πως όσο την πέφτει στον Τζον ή σε όποιο αγόρι βρει μπροστά της σε απόσταση δυο μέτρων πέφτει και η αξιοπρέπεια της. Ασχετα που δεν έχει απομείνει και καθόλου. Με κοίταξε με αυτό το bitch βλέμμα την ώρα που πήγα να κατσω απεναντι της,και εγώ της το ανταπεδωσα με ένα ύφος αηδίας.

Κοίταξα αλλού και η προσοχή μου έπεσε -μάλλον σκουντουφλισε- σε έναν ψηλό τύπο, όχι ότι θα ήταν και κοντός, με καστανοξανθα μαλλιά προς το σοκολατι,ίσως και μια σταγόνα χακί,υπέροχες γυμνασμενες πλάτες που η μπλούζα του δεν βοηθούσε στο να μην φέρονται,υπέροχα χέρια κάντε πως δεν το είδατε αυτό και για να μην τα πολυλογώ ήταν απλά τελείως με όλες της έννοιες.

Μέχρι που αποφάσισε να γυρίσει προς το μέρος μου,ακόμα και αν δεν με κοιτούσε,μπορούσα να διακρίνω τα καθαρά πράσινα ματια του,τα τέλεια σχηματισμένα φρύδια του,ακόμα κάνετε πως δεν το είδατε, το θαυμάσιο πιγούνι του και το λαμπερό χαμόγελο του.

Ξαφνικά όλα άρχισαν να φωτιζουν από πίσω του και και να βγάζουν ροζ λουλουδακια και μονόκεροι καθώς περνούσε τα χέρια του μέσα από τα μαλλιά του με αυτό το σαγηνευτικο βλέμμα. Η ζωή μου ήταν τέλεια μέχρι που κάποιος με ξύπνησε από τις σκέψεις μου. Ήταν η Ζωή που προσπαθούσε να τραβήξει την προσοχή μου χτυπωντας τα δάχτυλα της. Μα πως τολμαει  να με διακόπτει από τις ονειρεμένες,γεμάτο χάρη φαντασιώ- "ΞΥΠΝΑ" Τέλος πάντων...

"Ε ζει κανεις εκεί μέσα ή πρέπει να τον βρω μόνη μου σε φωνάζω τόση ώρα!" Κούνησε το δάχτυλο της μπροστά στα μούτρα μου. Αυτό συμαινε απλά ότι ήταν ενοχλημένη με κάτι,και αυτό ήταν η Λίζα. Άρπαξα το δάχτυλο της και το κατέβασα κάτω αναστεναζοντας. Μα τι περίμενε να κάνω κανένα θαύμα; τι είμαι ο Μωισης;η κατγούμαν; μπα για κανένα χελλονονιντζακι θα με πέρασε.

"Λίζα έφυγες κούκλα μου;" Και τότε ήταν που το είδα λίγο πιο πάνω από το κοντό σορτσάκι της φαινόταν το στριγκακι της. Προσπάθησα να συγκρατίσω το γέλιο μου μάταια όμως γιατί άρχισα να χτυπιέμαι σαν το χταπόδι από τα γέλια. Με κοίταξε με περιέργεια και προσπάθησα να της δείξω με το χέρι μου αλλά επειδή είναι είναι χαζή προφανώς και δεν το κατάλαβε και έτσι σταμάτησα για λίγο, και με πολύ μεγάλη προσπάθεια, βρηκα τα σωστά λόγια "Είχες γυμναστική σήμερα Λίζα;" συνέχισε να με κοιτάει με το ίδιο ηλιθιο βλέμμα και απάντησε "Άμα σου πω τι θα κερδίσω;και στο κάτω κάτω δεν νομίζω να σε ενδιαφέρει"

Με κοιτούσε με το υποτοιμιτικο ύφος... ξέρω πως είναι... την ξέρω από το δημοτικό και δεν έχει αλλάξει καθόλου. Άφησα της σκέψεις μου και απλά συνεχεισα να την ταπεινώνω "όχι δεν με ενδιαφέρει αλλά εσένα ναι" γέλασα στραβά και συνέχεισα" ωραίο στριγκακι σου πάει". Μόλις το είδε κόκκινισε και έφυγε μες τα νεύρα. Συνεχίσαμε να γελάμε όλοι μαζί μέχρι που χτύπησε το κουδούνι για μέσα.

Ναι αλλο ενα καιφαλαιο τελειωσε ξερω ξερω μικρο αλλα δεν πειραζει!Ως την επομενη φορα φιλακια ❤💘💘💘❤