My Fickle Guy (EXO Kai Short Story)

[a/n: It's been awhile. Haha. Medyo nakakamiss gumawa ng story. So eto, I came up with a new story. 5 shot siya (for a change) and it features EXO's dancing maniac, (LOL!) Kim Jongin <3 Actually, si Chanyeol at Kai ang bias ko sa EXO kaso mas bagay si Kai sa story, so ayun. HELLO pala sa mga new readers/friends ko! Dumadami na. Ahaha. Tama na satsat ko, eto na. ENJOY~]

"We're over. Ayaw ko na Arrian. Masyado kang fantasy minded. We're in reality, ok? Puro Koreano yang gusto mo. Gusto mo mag-Sorry Sorry ako sa harap mo? Hay. I loved you Arrian, so much that it hurts na isipin na parang hindi na ikaw yung dating Arrian na nakilala ko. You will always have this special place in my heart. Thanks for the 9 months you've lend me. Naging masaya ako sayo. Pero napagod na ako. Pero kung tayo talaga, babalik ako. Babalikan kita. Maybe pag dumating yung araw na yun, we're both mature enough to make this relationship last. Take care, babe. Bye"

 

PUCHA! Parang may replay button sa utak ko at paulit-ulit kong naririnig yung mala-film fest niyang lines.

Hangga't maari ayaw kong maalala lahat. Lahat. As in LAHAT!

Kasi masakit. Sobrang sakit.

From: Lysie

Gel, sabay tayo pag pasok ha. I'll hunk infront of your apartment. Labas na agad ha. Sayang gasolina. See you. 

Ayos. Libre pamasahe na naman.

Before anything, I'm Arrian Reyes, 19 years old. Gradute na ako. And I'm working on a photo studio as a photographer.

Yung friend ko, si Lysie, siya yung owner ng Clicker. Rich kid yun eh. Saka malakas naman ang studio kaya maganda ang income.

Ako? Oks lang. Nakakakain ng tatalong beses sa isang araw, minsan nga lima pa. Depende sa mga alaga ko.

After reading the message, nag-prepare na ako para anytime na dumating si Lysie eh diretso na.

And after 20 minutes, narining ko na yung busina ng kotse niya. Bumaba na ako ng apartment ko at sumakay.

"Good morning gel! Oh busangot ka, eh kaaga-aga." Naka-ngirit niyang sabi sakin.

Di ako sumagot pero nagkunwari nalang na may hinahanap sa bag ko. 

Ayaw ko kasing sabihin na napanaginipan ko naman si Christian. Na naiisip ko naman ang walang modo niyang rason nung iniwan niya ako kasi panigurado, hanggang sa makarating kami sa studio, walang kamatayang paaral ang sasabihin niya. Aba, 15 minutes ding dadak yun ha.

"Hoy. Andito na tayo! Baba na gel!" Bulyaw niya sakin at saka tinanggal ang headphones ko.

"Ah. Bilis naman. Lumipad ba tayo?" Nagtataka kong tanong sa kanya.

"Engot ka. Lutang ka na naman. Hay naku Arrian, tigil-tigilan mo na yang kakaisip mo dun sa Christian na yun ha. Yung mga ganung lalaki ay hindi pinanghihinayangan..."