Ege 'nin yatağına uzanmıştım. Herşey çok güzeldi ,çok mutlu hissediyordum kendimi taki yüzüğümün parmağımda olmadığını farkedinceye kadar. Allah kahretmesin evde düşmüş olmalı. Yüzüğü geri almak istiyorum ama şuanda o eve gidip annemin yüzünü görmek istemiyorum. Söyledikleri hâlâ aklımdan çıkmıyordu çünkü.
Yoldaydım. Eve gidiyordum. Yüzüğü almaya kararlıyım. Çünkü o yüzük Ege 'yi bana bağlayan son şey.
Kapıdan içeri girer girmez annem;
"Sude meraktan delirecektim nerdesin sen kızım !"
"Buradayım anne odama çıkıyorum merak etme."
Odaya çıktım heryeri aradım. Nerde bu yüzük hiç bir yerde yok ! Annem odama girdi.
"Ne oluyor Sude ne arıyorsun ?"
"Anne lütfen soru sorma !"
"O yüzüğü arıyorsan attım onu."
Daraldığımı hissediyorum. Duvarlar üstüme üstüme geliyor. Annem bunu yapmış olamaz ! Bana sormadan nasıl bana ait olan bir şeyi atar ?
"Nereye attın anne söyle nereye attın! Sen benim mutsuz olmamı mı istiyorsun neden bana böyle şeyler yapıyorsun ? Sabah söylediklerinden sonra özür dilersin sanıyordum ama yanılmışım. "
"Sakin ol sude !"
Hemen valizimi topladım. Eşyalarımı yerleştirirken sinir krizi geçiriyordum. Her şeyimi topladım artık burda bana ait birşey olmasını istemiyordum.
"Sude dur gitme kızım ! Ben sen o yüzüğe bakıp daha çok üzülme diye attım o yüzüğü ve yanındaki notu açıp okuduğumda inanki kahroldum. Ege'nin ölümüne bende çok üzüldüm kızım inan bana. Hem daha yeni attım çöpün ordadır hâlâ. Gider alırım. Nereye gidersin ki gidecek bir yerin varmı ? Beni üzme de gel."
Bir yanım anneme inanmamı söylüyordu ama diğer yanım da onu dinlemeyip çekip gitmemi.
"Seni asla affetmiyeceğim anne seni asla affetmeyeceğim !"
Dedim ve kapıyı çekip çöpün oraya doğru koşmaya başladım.
Aradım taradım ama hiç bir yerde yoktu. Ayağa kalktım "kesin biri almıştır." diye düşünerek gidiyordum ki , yerde parıldayan birşey gördüm. Bu benim yüzüğüm evet benim yüzüğüm !
Allahım sana şükürler olsun buldum onu !
Yüzüğü alıp hemen parmağıma taktım. Onu birdaha asla çıkarmayacaktım parmağımdan asla !
Taksiye tam binecekken annemin camdan beni izlediğini gördüm. İçimden bir ses gidip ona sarılmamı söyledi. Ama bugün içimdeki sesleri de duymak istemiyordum. O yüzden taksiye bindim ve gittim.
Şimdi kendi evimdeyim. Burda yalnızca ben ve Ege var. Ya yüzüğü bulamasaydım ben napardım diye düşünerek yüzüğe bir kez daha bakıp mutlu oldum.
Kafamın içindeki sesleri susturamıyordum.
"Unutma bugün Sude 'ye evlenme teklifi edeceksin."
Bir anlık ağlama krizi ve;
"Evet Ege evet seninle evlenirim !"
Telefonumun çalmasıyla kafamdaki hayal uçup gitti.
"Alo !"
"Alo ! Sude sen misin ? "
"Evet benim siz kimsiniz ?"
"Ben Esma. Ege 'nin annesi."
Kafamın üstünden tır geçmiş gibi hissediyordum. Ege 'nin annesi beni arıyordu. Beni bir türlü kabullenemeyen , bir türlü sevemeyen , benden hep nefret eden kadın beni arıyordu !
Bir süre sessiz kaldım.
"Esma hanım ne oldu Ege 'den bir haber mi var?"
Kalbim küt küt atıyordu. Okadar hızlı atıyordu ki duracak gibiydi.
"Hayır kızım bir haber yok. Seninle konuşmak istiyorum. Yüz yüze. "
Bir dakika ya bana kızım mı dedi o !
Hayatımın şokunu yaşıyordum. Beni hep reddeden kadın şuan bana kızım diyordu !
Ne demeliydim buluşmam mı gerekiyordu ? Beni mi suçluyordu acaba , bana tokat atmak içinmi benimle buluşmak istiyordu ?
"Oğlum senin yüzünden öldü !" demek içinmi ?
"Evet tabi bende konuşmak isterim."
Dedim.
Yarın buluşuyoruz ve ben saatlerdir ne yapacağımı düşünüyorum.
Ege olsa ne yapmamı isterdi acaba?
Mutlu olurmuydu annesiyle tanışacağıma ?
Saatlerdir bir şey yememiştim. Artık birşeyler yemeliydim. Mutfağa girdim. Buzdolabının kapağını açarken orda yazılı olan bir not ilgimi çekti ;
"Ege sakın unutma ilacını saat dört'te içeceksin."
Kendime gelemiyordum. Yere düşmüştüm ve kalkacak takatim yoktu.
Ege'nin unutkanlığı bu kadar ilerlemişmiydi ? İlacının saatini unutacak kadar mı ! Tedavi oluyordu belli ki neden devam etmemişti tedavisine ? Neden bana hiç bir şeyden bahsetmemişti ?
Reşat abiyle aynı evde kalıyorlardı ona herşeyi anlatmışmıydı ?
Ağlamaya başlıyorum. Gözlerimin yavaşca kapandığını hissediyorum...
"Seni seviyorum Ege seni çok seviyorum !"
