(STOPGEZET) The Marauders

Jaar 2 H1

VERY IMPORTANT MESSAGE!!
————————————————————
Bloody hell!! Over 1k reads!!
Tysm folks!! Ly y'all!! xdd
————————————————————

POV Lily
'Mam!?' Ik wacht even, maar ik hoor mijn moeder niets terugroepen. Ik zucht gefrusteerd... Ze is blijkbaar naar de winkel. Maar hier heb ik toch echt wel vrouwelijke hulp bij nodig. 'Lily! Niet zo schreeuwen.. Er leven hier ook nog andere mensen!' 'Jah Tuuntje.' Aan Petunia hoef ik 't niet eens te vragen, die is.. Ach weet je, laat maar, ik ga gewoon naar Sev toe, misschien kan hij me een beetje helpen. 'Tuuntje, zeg je tegen pap en mam dat ik bij Severus ben?' Ik wacht even, geen antwoord. Ze heeft me wel gehoord. Maar voor de zekerheid schrijf ik een briefje.
'Zo. Nu kan ik gaan.' Ik loop naar de voordeur waar mijn kat Thomas ligt. 'Thomas? Mag ik er even langs, alsjeblieft?' Hij kijkt me aan. 'Vooruit dan, heel even.' Ik aai hem even snel op zijn lievelingsplekje. Snorrend en spinnend deaait hij zich om, waardoor de deur openkan. 'Dankje Thomas, als ik terugkom zal ik je aaien, deal?' Ik weet niet of hij me verstaat, maar hij miauwt zacht, dus ik denk van wel.
'Doei Thomas, let jij even op het huis tot pap en mam terug zijn?'
Dan loop ik eindelijk de deur uit. Meteen voel ik een heerlijk fris windje op mijn gezicht, het is zo warm, dat dit windje hartstikke welkom is. Er zijn nu al zo'n 5 weken van de vakantie om en over 2 welen vertrekt de Zweinsteinsexpress weer naar Zweinstein. Zowel ik als Severus verheugen ons erop, maar Thomas vond het ook leuk op Zweinstein, ik denk dus dat hij ook wel graag terug wilt.

Zoals iedere dag in deze vakantie loop ik het pad vol met modder af om bij de rivier te komen, waar Sev met zijn moeder woont, zijn ouders zijn nog steeds getrouwd, maar hebben zo vaak ruzie, dat niemand echt weet waar zijn vader nu weer is en wat hij uitspookt. Meestal na zo'n ruzie verdwijnt hij en komt hij pas naar een paar maanden weer terug met allemaal gokschulden, verhalen over ...partijen en.. Nou jah, je snapt 't wel. En Severus is er de dupe van.

POV Severus
Ik lig op mijn gammele bed in mijn donkere kamer naar 't plafond te staren. Ik zucht vermoeid. Mijn moeder heeft weer een van haar aanvallen. Dan moet je niet bij haar in de buurt zijn, want ze begint dan allemaal dingen naar je te smijten. Ik denk aan mijn vader, hij wist haar altijd wel onder controle te houden. Maar toen mijn moeder hem vertelde dat ze een heks was, was hij het zat. Op dat monent begonnen de ruzies, steeds vaker, steeds erger, totdat mijn vader gewoon wegliep en pas maanden later dronken terugkwam. Daarna begonnen de ruzies weer en dan was hij weer even gauw verdwenen.
Wanneer was eigenlijk de laatste keer dat ik hem zag? Twee jaar geleden geloof ik.. Vorig jaar is hij ook al eens teruggekomen, maar gelukkig was ik toen op Zweinstein, hij is nu alweer zo'n 5 maanden weg. Ik kijk weemoedig naar buiten. 'T enige lichtpuntje op dit moment is Lily, Lily met haar prachtige rode haren en die ogen, haar groene ogen, daar zou ik urenlang in kunnen blijven staren. Ik wil haar zo graag vertellen wat zij voor mij betekent, ik wil haar zo graag vertellen wat ik voor haar voel. Maar ik weer dat zij niet dezelfde gevoelens voor mij heeft. Ik ben haar beste vriend, niet meer dan dat. Ze geeft om mij, maar dat is alles. Ik ben heel blij dat zij mijn beste vriendin is, we spreken iedere dag af en ik vind het geweldig om naar haar te kijken. Maar ze mag er niet achterkomen wat ik voor haar voel, nog niet..
Terwijl ik weer naar buiten kijk zie ik ineens iemand naar beneden lopen. Iemand met rode haren. Ik wordt meteen wat vrolijker, maar dan bedenk ik me ineens dat mijn moeder weer een van haar buien heeft, dus ik sprint snel de trap af, sla de laatste 4 treden over en kom wankel op mijn voeten terecht.
Snel ontwijk ik een vaas van mijn moeder. 'Niet zo snel jij!! Waar denk je dat je heen gaat!' Ik negeer haar en pak mijn te lange, slobberige jas. Met die nog in mijn hand doe ik snel de deur open, ik zet snel een stap naar buiten en trek de deur hard dicht. Ik keek niet waar ik liep en zodra ik voor me kijk sta ik neus aan neus met Lily, mijn ogen staren recht in die van haar.
Ik slik even en zet snel een stap achteruit. 'Sev?' Lily kijkt me vragend aan. 'Ehh, jah.. Ik, ehh..' Nog steeds beduust van dat moment van net weet ik niet wat ik moet zeggen. 'Ik..' Kom op Severus.. Denk na! 'Ik, ehh.. Ik zag je aankomen.' Ik glimlach naar haar. Ze glimlacht terug. 'Nou, nou.. Wat een enthousiasme.' Pff.. Ze zou eens moeten weten. 'Zullen we naar binnen gaan? Ik wil je moeder graag ontmoeten.' Ik slik en schudt nerveus mijn hoofd. 'Nee, dat is niet zo slim op dit moment. Ze.. Ehh..' Nee, ze hoeft niet te weten wat mijn moeder nu heeft. 'Ehh.. Een ander keertje misschien?' 'Vooruit, die hou ik van je tegoed Sev!' Glimlachend kijkt ze me aan. 'Wat zullen we dan gaan doen?' Dat vind ik niet zo'n moeilijke vraag. 'We kunnen in de wei daarachter gaan liggen en gewoon genieten van de rust.' Stel ik voor. 'Goed idee Sev, zullen we gaan, ik ben wel toe aan wat rustige vrije tijd met een goeie beste vriend.' Een goeie beste vriend? Ik kreun zachtjes. Ik schudt mijn hoofd en glimlach weer. 'Tuurlijk Lily, kom je?' 'Wie er het eerst is Sev. Hou me maar bij!' Verbaast kijk ik vooruit waar ik Lily snel zie wegrennen. Ik glimlach en ren zo hard als ik kan achter haar aan. Op dit moment voel ik alleen maar blijdschap.