She can see the future, her name is Jill Morie. They are Peculiars, they exist. And this is their tale.
*****
Jill Morie, the girl who can see the future, never wants her power and believes that every event in the universe is already determined...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
George Morris' POV
Welcome to Villa Barbara.
Sumalubong sa pagdating namin ang magandang tanawin, mga puno, halaman, at bundok. Naglalarawan ng peace and harmony.
"Takte, ang lamig naman lalo rito sa labas." Reklamo ni Tadeo pagkababa namin ng bus. Miss Karen instructed us to put our things first sa lobby bago pumunta sa common room, yung mga facilitators na raw bahala magdala nun sa magiging kwarto namin.
We're going to stay here for one week. Recollection is not bad at all. Pero hindi ganoon ka-excited at ka-interesado ang mga kaklase ko.
Recollection.
From the word 'recollect', it is the act of recalling something from memory.
Memories that we left behind.
We will remember the events and feelings that we shared in the past. The painful past that keeps hunting our present lives. but sometimes... Remembering hurts too much.
It could be easy for a postcog like me, a postcog who can peek someone's past through the eyes.
Pero hindi pa rin ako exception para masaktan,
Alam ko hindi lang ako nag-iisa, alam ko na hindi lang ako ang nag-iisang nababagabag sa mga mangyayari sa loob ng isang lingo. Alam ko hindi lang ako nag-iisa na natatakot na masaktan. Alam ko na lahat ng mga kasama ko ay mga kanya-kanyang kinikimkim. Alam ko.
I'm just hoping na walang mangyaring masama. Jill already destroyed the caste, but it is still there. Ireneo never changed, but he can't touch Jill, he's under provision because of Jill's suicide act. But if he does touch her, mananagot na siya sa'kin.
Sa loob ng common room nagdiscuss lang yung facilitators ng mga rules, at reminders para sa safe na pag-istay naming ng isang linggo. Binigyan na rin kami ng designated rooms na nakalocate sa second floor ng main house.
Halos tahimik ang lahat, habang naka-upo at naghihintay na magsimula yung unang activity.
"Sana maging masaya yung buong week na 'to." I heard Mariah's voice, nasa may bandang unahan ko sila nakapwesto.
"Sana nga, hindi maganda kutob ko rito eh." Pabulong na sagot ni Cris, na katabi lang din niya.
"I can feel it... I can feel the pressure." Penelope said.
"It's getting closer now? Kanta yan ah!"
"Mariah, it's not time to joke."
"Sorry naman Penpen, hindi ko matake yung ganitong atmosphere eh. Tingnan mo naman yung mga pagmumuka ng mga kaklase natin."
