Project "Get Away"

Hoofdstuk 2

P.o.v [Kristof]

Ik ging binnen op Jonas zijn kamer. Hij zat rustig te lezen. Ik hoestte subtiel. Hij draaide zich om. "Wat is er pap?" Kijk Jonas we moeten praten. "Is er iets met mam of Chelsey?" Nee totaal niet. "Wat is er dan?" Kijk ik ga niet te lang wachten, ik heb gesproken met kolonel James en hij zegt dat we binnen 15 dagen moeten vertrekken op onze missie. Hij bekeek me en had een zenuwtrekje aan zijn oog. Hij kon elk moment antwoorden. "Wat!? Dit kan zomaar niet!?" Hij nam me stevig vast. "Ik ben er klaar voor pap. Ik ben er klaar voor."

Achter een stevige knuffel verliet ik de kamer. Dat ging gemakkelijker dan ik dacht. Ik vertelde Katherine alles. Nu was nog één ding te doen.

He Chelsey! "Ja pap?" Gaan we een stukje wandelen? "Is goed." We verlieten langszaamaan het huis. We wandelden langs de lange muur. Chelsey, kijk ik moet je iets vertellen,

Lieve, lieve Chelsey. Al 15 jaar ben je een belangrijk deel van mijn leven. Je bent altijd al mijn favoriet geweest. Maar ik moet... "binnen 15 dagen weg. Ik weet het. Ik heb je horen praten met mam." Chelsey toch. Ik nam haar ook stevig vast. Zij huilde natuurlijk. Ik keek in haar ogen. Beloof me één ding! "Wat?" Dat je altijd mama op de eerste plaats neemt en nooit iemand anders! "Natuurlijk!" Ik zal je nooit vergeten.

"Zal je terugkomen?" Ik zal altijd terugkomen voor jouw! (Fluisterde ik in haar oor terwijl ik haar knuffelde.) Komop, dan gaan we gaan eten. We wandelden en lachtten de hele weg terrug. Wel, misschien lag dit aan mij maar zowel Jonas als Chelsey vond het niet zo erg. Ik kon nu maar één ding doen! Ik ben van plan ze een hele week met mij mee te nemen en de beste tijd te beleven.

Het eten kwam op tafel, het was dagelijkse kost. Gewoon wat rode kool met worst en aardappelen. We hadden in de avond maar 3 lichten; 1 boven de tafel, 1 in de keuken en 1 in de gang boven. Je vraagt je nu waarschijnlijk af waarom, wel de metalen muren hebben vele lichten in de buitenste laag. Heel ons huis is verlicht! Na het eten had iedereen zijn taak. Chelsey wastte af, Jonas ruimdde af en ik en Katherine zetten het bestek en de borden weg.

Achter alles waren ik en Katherine alleen, nu moest ik nu met haar praten.

Ik ging naast haar zitten in de zetel. "Hey" zei ik. "Wat is er schat?" Ik ga je ongeloofelijk missen, weet dat je altijd mijn vrouw zal blijven, ookal zweven er tienduizenden aliënvrouwen rond, jij blijft demijne. "Jij Kristoff Walters bent de beste man dat een vrouw zich kan wensen, dapper, trots, grappig." Wel, jij bent de beste vrouw, kijk voor wat een prachtkinderen we hebben. We mogen echt trots zijn! "Dat is waar, maar Jonas lijkt meer op jou!" Haha ja, maar Chelsey op jouw. "Kom hier jij sexy beer."

HEY,
THE-SPACE-WRITER HIER.
Bedankt om mijn boek te lezen.
Het word binnenkort een heel avontuur!
Nu niet opgeven, vote als je wil.
Comment als je een schrijffout vind of als er iets instaat dat je leuk vind of juist niet.
Echt veel love naar jullie!!!
Ik heb ook nog een ander account
====WouterDRB====
Daar heeft mijn boek 3,84 lezers.
Oke ik zal nu even wachten met doorschrijven omdat het morgen 1 september 2016 is en ik wel mijn school boven Wattpad wil nemen. Hopelijk respecteren jullie dat. Oke veel succes op school!!!

LoveYouAll!!!

====The-Space-Writer====