My First Love

2. Bölüm

*Ertesi Gün Okulda*

Jackson ve Lisa Mark'ın karşısında gülüşüp sarılıp duruyorlardı.Bu kalbinde gittikçe daha derin bir yara açılmasına sebep oluyordu.Jennie ise sürekli Mark'a bakıp duruyordu.Ondan hoşlandığı çok belliydi.En sonunda dayanamayıp Mark'ın yanına geldi.

"Selam." Dedi gülümseyerek.Heyecandan sesi titriyordu.

Mark soğuk bir tavırla ve Lisa'ya bakarak konuştu.

"Selam."

Jennie Mark'ın bakığı tarafa baktı.Biraz yüzü düşse de tekrar gülümsedi.Mark'ın yanına oturdu.

"Yakışıyorlar değil mi?" Dedi Jackson ve Lisa'ya bakarak.

Mark başını olumsuz anlamda salladı.Sinirli sinirli burnundan soluyordu ve Lisa'nın her hareketini takip ediyordu.

"Neden öyle düşünüyorsun?Bence gayet uyumlu bir çift olmuşlar."

"Biz daha uyumlu bir çift olabilirdik."

Jennie şaşkınca ona baktı.

"Ha?"

Mark ne dediğini farkedip doğruldu ve Jennie baktı.

"B-boşver.Nasılsın?"

"İ-iyiyim.Sen?"

"İyi olmaya çalışıyorum." Dedi tekrar Lisa'ya bakarak.O sırada gözü Jackson'a kaymıştı ve Jackson'la göz göze gelmişlerdi.Jackson ona gülümseyip el salladı.Mark ise az da olsa zoraki gülümsemişti.Jennie gergin ortamı dağırmak için gülumseyerek Mark'a döndü.

"Şey biraz dolaşalım mı bahçede?"

"Huh peki."

Mark ile Jennie beraber bahçeye çıktı.Gezinirken birden Jennie konuşmaya başladı.

"Eee ilişki durumun nasıl?Sevgilin var mı?"

Mark olumsuz anlamda kafasını salladı.Jennie gülümseyerek cevap verdi tekrardan.

"Anladım.Benimde yok." Dedi gülerek.

Mark hafiften gülümsedi.

"Kızmazsan birşey soracağım.Sen neden Lisa'ya bakıp duruyorsun?"

Mark şaşkınca Jennie'ye bakmaya başladı.Derin bir nefes verdi ve Jennie'yi kolundan tutup arka bahçeye götürdü.Banka oturdular.Mark Jennie'ye dönüp konuştu.

"Ben Lisa'ya aşığım Jennie.Onu kendimden bile çok seviyorum.O gün aslında ben ona teklif edecektim.Jackson Lisa'yı çekip götürmeseydi.Onları öyle görmeye dayanamıyorum.Lisa benim olmalıydı.Beraber çok mutlu olacaktık.Hepsi Jackson yüzünden.En yakın arkadaşım diye birşey de diyemiyorum.Dostumu da kaybetmek istemiyorum ama bu acıya katlanmak çok zor."

Jennie ağzı açık şekilde Mark'ı dinliyordu.Biraz gözleri dolsa da yere bakıp gizlemeye çalıştı.Fısıltı gibi çıkan sesiyle "A-anlıyorum seni." Diyebilmişti.

Mark da üzgünce yere bakıyordu.

"Seni dertlerimle boğduğum için üzgünüm Jennie.Birine anlatmasaydım kendimi yiyecektim."

Jennie başını iki yana sallayarak konuştu.

"Y-yok sorun değil.İstediğin zaman anlatabilirsin." Dedi Jennie.Gözünden düşen yaşı hemen elinin tersiyle silmişti ama Mark ağladığını çoktan farketmişti.Jennie'nin çenesinden tutarak başını kaldırdı.Gözlerine bakarak konuştu.

"Sen ağlıyor musun?"

Jennie tekrar hızlıca gözlerini sildi.

"Y-yok.Aklıma birşey g-geldi de."

Mark başını olumlu anlamda salladı.

Jennie Mark'ın beklemediği bir anda ona sıkıca sarıldı ve hıçkırarak ağlamaya başladı.Mark şaşkınlıkla ona baktı.Daha sonra o da sarıldı.

"Tamam ağlama." Dedi Mark Jennie'nin saçlarını okşayarak.

Bunu neden yaptığını bilmiyordu ama sadece ona destek olmak istiyordu.

En sonunda Jennie sakinleşip ondan ayrıldı.

"Sarılma için ü-üzgünüm."

Mark gülümseyerek konuştu.

"Emin ol buna ikimizin de ihtiyacı vardı."