GERÇEK

.....

Odamda çaresizce otururken duyduklarımı amansızca düşünürken birden  kapı çaldı emel ablaydı kapıyı çalan  emel abla 38yaşında bir  bayandı  bizim evde çalışıyordu onunda benim yaşımda bir kızı vardı  gülse ismimde onunla pek anlaştıgımı söyleyemem ama birlikte büyüdük diyebilirim  ben hep onunla vakit geçirmeyi sevmeyen anlaşamayan biriydim çünkü bugüne kadar hep şımartıldım hep insanları hor gördüm artık biliyodum buraya ait degildim artik benimde gülseden bir farkım yokk bende onun gibiydim artık  . neyse emel abla kapıyı çalıp beni kahvaltıya çagırdı seni aşagıda bekliyolar dedi aman tanrım!! yoksa bana söyliceklermiyidi öyle olmasaydı   kendiisi gelip beni uyandırıp yanagıma öpücük kondurmadan uyandırmazdı .  diye ürkerek düşündüm. Bir yandan kendim söylemek istedim bir yandan hiç söylemelerini istemedim korktum çünkü herşeye okadar alışmıştımki hiç bozulmasını istemedim en azından kalacak yer bulana kadar . neyse giyinmeye başladım  ama hiç aşagıya inmek istemedim  bugün çok farklı bir gün dü benim için  mutsuz , buruk ,korkak ....