Maria
Na een lange dag school, arriveer ik thuis en tref ik het huis leeg aan. Mijn ouders zijn werken en mijn zusje zal vast nog niet thuis zijn. Ik slof naar de kapstok om mijn jas op te hangen en tref een envelop aan op de deurmat. Met, verbazingwekkend genoeg, mijn naam er op. Nieuwsgierig scheur ik de envelop open en ik bekijk de ansichtkaart die er in zit. Een zonnige foto van een witte boerderij.
"Lieve Maria,
Alles goed met jou? Met mij gaat alles goed. We wonen nu in Portugal. Je zou eens langs moeten komen. Over een poosje ga ik portugees leren met de hoop dat ik daarna naar school kan. Ik mis je wel hoor! Ik heb hier niet echt vrienden dus ik hoop er snel een paar te vinden.
Ik hoop je snel te spreken, groetjes daar!
X Bram"
Ik slik even. Het was een tijd geleden dat ik wat van mezelf had laten horen, en ik voelde me daardoor een beetje schuldig. Ik was zo druk bezig geweest met mijzelf, dat Bram niet vaak in mijn gedachte huppelde. Ik had de hoop om hem ooit weer te zien een beetje opgeven, maar deze kaart liet mijn hoop opbloeien, en herinneringen aan hem en onze vriendschap stroomden door mijn gedachten. Ik besloot hem terug te schrijven. En op dat punt, startte maast onze "online conversaties" op bijvoorbeeld Whatsapp, een nieuwe manier van communiceren met elkaar, wat veel meer aandacht en moeite vergde, die we blijkbaar voor elkaar over hadden.
JE LEEST
DreamCatchers
RomanceDe wegen van de twee beste vrienden Maria en Bram lijken zich van elkaar te scheiden. Het lot lijkt hen weer bij elkaar te brengen, wanneer de tijd rijp is, en niet op de manier die zij ooit hadden kunnen bedenken. Een moeilijke, maar sterke en inti...
