ŞEFKAT
Tene bulanmış toprak kokusu,
Alçakça serilmiş bir kumpast.
Ellerin yerde, başından akan ak kan.
Masum ve temiz düşüncelerin daima kollarımın arasında.
Yeniden buluyorum kendimi yanında,
Mezar taşında...
Kokunu duymak istiyorum, en çokta sarf ettiğin mucizevi düşlerini tadabilmek.
Şefkat diyordum aslında, sadakatin yüreklere baskılandığı şefkat.
En çokta neyi özledim biliyor musun?
Şefkatle kokan teninin, algıladığım o uhrevi kokusunu.
Kokun hala gırtlağımda, umutsuzca tek, yalnız ve dayanaksız kaldım.
Seviyordum işte...
Bir şefkatin getirdiği masumluk kadar.
-
Simge Ökten
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİR ŞİİRSİN SEN
ПоэзияDünyanın saç teline dokunuyor, kalbimin içindeki hisleri satırlara aktarıyorum. Tüm hakları göğüs kafesimin içinde saklıdır.
