Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ERİKANIN AĞIZINDAN:
Ouzou tıpkı bir çocuk gibi kekleri yemeye başladı.Yanaklarına bulaşmış
kek ve çikolata parçalarıyla o kadar sevimliğ görünüyor ki.Onun
bu hali beni gülümsetti.
"Ouzou-Kun biraz vdaha ister misin?"
"Saol bu kadar yeter"
"Keşke hiç gitmesen"
"Ne?"
"A-a keşke diyorum annem ve babam gitmese"
"Ne oldu?"
"Annem ve babam ayrılıyor Ouzou-Kun ben tek başıma kaldım"
"Tek başına değilsin,ben burdayım"
Dedikten sonra elini çeneme koydu ve dudaklarıma yaklaşmaya başladı.
Bende onunkilere yaklaşıcaktım ki sevgili olmadığımız aklıma geldi.
"Ouzou-Kun sevgili değiliz"
"Ö-özür dilerim k-kendimi bi an kaybettim"
"Önemli değil"
"Benimde annem ve babam yok"
"Neden?"
"2-3 yıl kadar önce herşey çok güzeldi.Annem,babam,ben,kardeşlerim
mutlu bir hayat yaşıyorduk.Taaki babam ölene kadar,babam bir trafik
kazasında öldü.O-o zaman bende ordaydım,b-beni e-eve bırakıcaktı ama
olmadı.O ölünce zaten i-ilgisiz olan annem hepten ilgisizleşti v-ve başka bir
adamla evlendi uzun zamandan beri hiç konuşmuyoruz"
Bana bunları anlatırken gözlerinden yaşlar akıyordu.Onun gözlerinden
akan her bir yaş benim yüreğimi parçalarken birden ona sarıldım.Bana
sarılıp ağlamasına devam etti.Çok kırgındı.Annesi onlara çok şey çektirmiş
olmalıydı.Ağlaması bittikten sonra bile böle durmaya devam ettik.Ouzou
birden kollarını benden ayırdı ve konuşmaya başladı.
"T-Takatou-San sevgili değiliz u-unuttun galiba"
Sesi titremişti.Normal yeni ağladı çocuk.
"Neyse herşey için teşekkür ederim ben gitmeliyim"
"Asıl ben teşekkür ederim Ouzou-Kun"
Dedim o giderken.Odama çıktım ve uykuya daldım.
OUZOUNUN ODASI,OUZOUNUN AĞIZINDAN:
Erikalardan geldikten sonra eşyalrımı bir kenara fırlatıp üzerime rahat
birşeyler giydim.Yatağa uzanıp duvarı izlemeye başladım.Birden aklıma
annem geldi.Her ne kadar ona kızgın olsamda özlüyor insan annesini.
Şuan ona sarılarak uyumak için neden vermezdim.Hem ben hiç annemle uyumamıştım
ki o yüzden anne kokusunun ne olduğunu bilmem ben.Anne sevgisinin,anne şefkatinin
ne olduğunu.Sadece hayal ederdim annemin kokusunu.Sıcaktan kıpkırmızı olmuş
yanaklarımdan birkaç damla yaş süzülürken odaya kardeşlerim geldi.
"Ouzou-Kun ağlıyor musun?"
"H-hayır"
Dedim ağlamaklı sesimle.
"Annemi mi düşünüyordun?"
"Evet Kota evet,neden bizim bir annemiz yok neden anne kokusunu bilmiyoruz
diyem düşünüyordum!!"
Ağlıyordum.Dışardan hiç olmadığım kadar acımasız ve sert görünen ben ağlıyordum.
"Sakin ol Ouzou-Kun"
Hiçbirşey sölemedim.Zaten konuşucak durumda değilim.
"Ouzou bugün hep birlikte uyuyalım mı?"
Dİyen Kota'ya baktım.O da benim gibiydi dışardan sert ama içindende
kırılgan birisiydi."Olur" anlamında homurdandım.Kardeşlerimle oldukça
güvende ve huzurlu hissediyordum.Göz kapaklarım ağırlaşınca kendimi
uykuya teslim ettim.
