Widzieliście kiedyś jak pali się wasze mieszkanie, a następnie znikąd w płomieniach pojawia się człowiek? No może nie człowiek, ale sam do końca nie wiem kto to był... Jedyne słowa jakimi można go opisać to tajemniczy, przystojny mężczyzna. To wszys...
Ten dzień pamiętam jak przez mgłę... Chwila, moment. Najpierw się przedstawię i już wam wszystko opowiem. Tak, więc nazywam się Jimin i mam 21 lat, no i od jakiegoś czasu studiuję. Dobra, myślę, że teraz mogę przejść do mojej historii.
Wszystko miało miejsce jakieś pół roku temu... Był wtedy chyba styczeń, a ja wracałem z uczelni. Zaczęło się ściemniać, panował już półmrok, a ja właśnie skręciłem w jedną z nieoświetlanych uliczek, więc tak naprawdę, to mało co widziałem. Kilkadziesiąt metrów i byłem już pod klatką wieżowca, w którym mieszkałem. Mieszkałem na ostatnim piętrze, więc nie chciało mi się wchodzić po schodach. Poczekałem na windę i kiedy już do niej wszedłem wybrałem numerek "30". Wjechałem na piętro, na którym znajdowało się moje lokum i ruszyłem w stronę drzwi. Były one na końcu korytarza. Otworzyłem je i po chwili już zamykałem je od środka. Zdjąłem buty, powiesiłem płaszcz, a klucze jak zwykle rzuciłem na szafkę. Nie minęło kilkanaście minut, a zdążyłem wziąć szybki prysznic i przebrać się w jakiś dres. Tego wieczoru chciałem po prostu zaszyć się przed telewizorem i pooglądać jakiś horror.
Film leciał już dobrą godzinę, gdy zaczęło mi się robić chłodno. Postanowiłem, że pójdę do sypialni po mój ulubiony czarny kocyk. Uwielbiałem go bo był duży i milusi, przez co tak fajnie można było się nim opatulić... Ehh... Wracając. Poszedłem w stronę swojego pokoju i jak tylko dotknąłem klamki, poczułem jakby coś się paliło... Przez chwilę pomyślałem "Jimin... Przecież to niemożliwe. Ogarnij dupę i nie świruj...", po czym po prostu otworzyłem drzwi. W tym momencie byłem w szoku - po prostu stanąłem jak wryty i patrzyłem jak po pomieszczeniu szaleją płomienie. Nagle oprzytomniałem i już chciałem lecieć po gaśnicę, która była gdzieś w szafie na korytarzu, ale w tym momencie zobaczyłem jego... Był niezwykle przystojny, nie wyglądał na więcej niż 20 lat. Miał jasne włosy, jednak jego twarz... Ujawnił ją tylko z profilu, mimo, że stał przodem do mnie. Był naprawdę dobrze umięśniony, jego sylwetka i ogólnie cały wygląd mówiły same za siebie.
"Kim jesteś...?" - były to jedyne wypowiedziane przeze mnie słowa podczas kilkuminutowego wpatrywania się w nieznajomego mężczyznę. On jednak tylko zamknął oczy i chwilę potem dostrzegłem łzę spływającą po jego policzku. Zrobiłem krok w jego stronę, ale w tym samym momencie płomienie otoczyły go. Potem nie było nic.
Dalej pamiętam tylko tyle, że obudziłem się na podłodze w sypialni. Nic nie było zniszczone. Zostało tylko kilka zdjęć z (jak przypuszczałem) jego wizerunkiem. Leżały koło mnie na podłodze. No dobra, było ich więcej... Dużo więcej, bo dokładnie 100. Wszystkie niesamowicie do siebie podobne. Chwyciłem wszystkie fotografie i zacząłem je przeglądać. Przeglądałem, przeglądałem i tak w kółko, aż zauważyłem, że na podłodze leży także kartka. Jak się okazało był to bardzo krótki list.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Dziwne? Dziwne. Pomyślałem "A co mi tam? Nie mam nic do stracenia.", no i tak też zrobiłem...
_________________________________________
Mam nadzieję, że się spodoba xD Wreszcie mam jakiś pomysł, więc częściej coś się zacznie pojawiać :')
