Zorunlu evlilik

tövbe bismillah

Kutuyu acmamla çığlık atmam bir oldu.
İliklerime kadar titriyordum. Çok korkuyordum. Bir oyuncak bebek vücudu vardı ve kafası kopuktu kutunun içinde kanlar o an ağzımdan çıkan tek kelime
"Tövbe bismillah"
zil çalınca titreyen ellerimle kapıyı zar zor açtım
"Işıl sakin ol bulucaz sudeyi tamam mi" dedi sarılarak ve saclarimdan öptü
Salona girdiğinde bende peşinden gittim soyliyecek söz bulamiyordum. Bu halde ne diyebilirdimki zaten
"Siktir!"
"Bu her kimse bulduğum zaman onu oldurcegim" diye bağırdı
"S-savaş sudeye zarar verirlerse ben yaşayamam"
"Saçmalama böyle bişey olmiyacak tamam mi onu bulucaz"

"Savaş polisi ara" kafasını salladı ve cebinden telefonu çıkardı
Geri geri gidip duvara yapistim ve aşağı kaydim dizlerimi cekebildigim kadar karnına çekip ağlamaya başladım.
Kim bizden ne isterki hiç birşeyi kafam basmıyor goz yaşlarım arasında boğuluyor gibi hissediyorum.çok korkuyordum. Onun saçının kılına zarar gelmesi beni benden aliyordu. Savaş gelip kollarını bedenime sardı bende ellerimli koluna sardim
"Ona bişey olmiycak" dedi fısıltı gibi çıkan sesiyle
"Çok endişeleniyorum"
"Merak etme bak ben polisi aradım bulucaklar onu"
"Kim bize neden düşman olsun ki"
"Kerem itinden şüpheleniyorum"
Zil çalınca savaş gidip kapıyı açtı
Neşe ve su koşarak gelip bana sarıldı.
"Askimm üzülme bak polisler her yeri ariyor"
"Sudeyi bulucaklar"
Ağzımdan bir hickirik koptu.

-3 gün sonra-

Üç  gün koskaca üç gün geçti kimse bana bişey söylemiyor tek dedikleri şey sakin ol ama onlar sakin ol diyince sakin olunmuyor ya benim kızım yok!
Telefonumun melodisiyle aklimdaki düşünceler silindi hemen cebimden çıkardım kimin aradigina bakmadan açtım
"Alo" dedim titriyen sesimle

"Işıl hanimlami görüşüyorum"

"E-evet"

"Deniz kenarında 4-5 yaşlarında küçük bir kız çocuğu bulundu durumu iyi. suan .....hastanesinde gelip sizin çocuğunuz mu diye bakabilirseniz sevinirim"

"T-tamam geliyoruz hemen"
Dedim ve telefonu kapattım hızla ayağı kalktim
"Savaş hastaneye gitmeliyiz 4-5 yaşlarında küçük bir kız çocuğu bulmuşlar bakmamız gerekiyor"

"Tamam çabuk ol" başımı salladim.
Odama cikip elime geçen şeyleri giydim ve aşağı indim siyah konverslerimi giyip dışarı çıktım savaş arabada bekliyordu.
Koşarak arabaya bindim

Hastaneye geldiğimizde hemen içeri girdim
"4-5 yaşlarında küçük bir kız cocugu bulunmuş hangi oda"

"2. Kat 308 numaralı oda"
Savaş elimi tuttu ve koşarak asansöre bindik 2. Kata bastım
"Ne kadar yavaş bu ya" derken kapı açıldı asansorden cikip odayı aramaya başladık
306, 307, 308 hah 308 savaşı cekistirip odaya daldım evt bildiğin daldım sudeyi gormemle göz yaşlarımin akması bir oldu savaş koşarak sudenin yanına gitti ben kipirdiyamiyordum
Kafami salladim ve yavaş adımlarla sudenin yanına gittim ve sarildim
"Kızım iyi misin"
Konuşmuyordu
"Sude" yine konuşmadı. İçeri doktor girdi
"Doktor bey sude niye konuşmuyor"

"Yasadigi tramva yüzünden bir süre konusamayabilir. Sizin de yardiminizla inşallah kısa sürede konusacaktir."
Gözümden bi damla yaş akti.sudeye baktığımda savaşa bakıyordu savas yaklasip sudeyi saçından öptü
Doktara döndüm
"Ne zaman taburcu olabilir"

"Çıkış islemlerini halletdikten sonra cikabilirsiniz"
Kafami salladim savaş işlemleri halletmeye gitti bende sudeye çorba icirmeye çalışıyorum
"Hadi kızım iç şunu artık"

*
*
*
*
Eve geldiğimizde sude arabada uyuduğu için yatağına yatırdık.
Su, Neşe, Can, savaşın annesi ve babası herkes burdaydi
"Bunu kim yapmış olabilir"

"Bilmiyoruz polisler onu kaldırımda ağlarken görmüş ve hastaneye götürmüşler bir şeyi varmı diye

"Her kimse onu bulucam küçücük çocuğa bunu yapicak kadar acımasız biri"

Herkez birşey söylüyordu 3 gündür uyumamistim ve çok yorgundum gözlerim kendiliğinden kapandı ve kendimi uykunun kollarına bıraktım.