Chapter Four
Na isip ko ang possibilities na, paano kung yung lalaking mamahalin ko sa future ay kagaya ni Blake. Pano kung gawin niya saakin ang mga ginagawa ni Blake ngayon. Its not like I'm hurting na nambababae siya and I'm not jealous because of that. I'm just looking for possibilities. For what ifs. Siguro ay madudurog ang puso ko o kaya naman mababaliw ako sa sakit.
Kung pwede ko lang tignan ang future at makita ang kapalaran ko at kung sakali man na masasaktan ako ng sobra ay ngayon pa lang ay babaguhin ko na.
Hindi ako dumiretso sa table namin bagkus ay nag tungo ako sa lamesa na puro cocktail drinks ang laman. I grab one and drunk it all. And grab another one again. It's been a while since the last time I drink an alcohol and get drunk. I missed that feeling. I'd stop drinking after that nightmare. The nightmare that I couldn't forget.
I wish I could turn back time and change all the mistakes I made. But I know I can't, I need to face this alone. Dahil lumipas man ang araw ay wala akong ibang kakampi kundi ang sarili ko. I hope for my next life, I'll be a simple person who has a simple life so I won't need to fight just to have a spot in their lives. That I won't need to be someone else, so I won't need to pretend that I'm okay even if I'm fucking dying inside just to keep on holding on. I want to be free. Free from bullshit free from hurtful words free from pain, sorrow and free for all the things that I badly want to do. I want to feel how to manage my own life that no one dared to meddle and experience how to smile, a real and genuine smile.
"Hindi nabanggit sakin na alcoholic pala ang fiancee ng pinsan ko." Wika ng pinsan ni Blake. Nakalimutan ko ang pangalan niya pero natatandaan ko ang itsura niya.
Bahagya pa akong na gulat sa presensya niya. Hindi ko na pansin ang pag lapit niya.
"You drunk a 3 glass of champagne." Nakangiti at dahan dahang saad niya.
Napatingin ako sa mesa na may tatlong champagne glass na wala ng laman.
Ngumisi ako sakanya. "Yeah.. I'm still on my sanity. I know how to count." Sarkastikong sabi ko.
He bark a laughter. Kaya naman napatingin ang ibang bisita sa gawi naming dalawa.
"Now I know." Natutuwang sabi niya.
Kumunot ang noo ko. "Ha?"
"I'm Trey, in case you don't remember."
Ngumiti ako. "Sorry I'm bad at names."
"I see." Tumango siya. "How long will you stay here? I mean you and Blake."
"Uh.. 3 days."
"So.. You're leaving the day after tomorrow."
"Definitely." Tumango ako at kumuha ulit ng isang baso ng champagne at uminom ng konti.
"Did my douchebag cousin tour you here? They have a private rest house near here in boracay, have you been there?" Tanong niya. Muling binubuhay ang usapan namin.
Umiling ako. "Nope" Well it's true wala akong ideya sa mga pinagsasabi niya. And it's not necessary if he tour me or not.
"It's his obligation to entertain you." Lumapit siya ng bahagya sakin para mas mag karinigan dahil kasalukuyan na nag dim ang lights at malakas na musika.
"It's fine!" I shouted.
"What?" Lumapit pa siya sakin.
"I said, it's fine!" I shouted. Medyo na tawa pa ako dahil hindi talaga kami mag karinigan dahil malapit kasi kami sa speaker kaya natatabunan ng maingay na tugtugin ang mga boses namin.
