Sonbaharın ortaları. Ağaçlar yapraklarını dökmüş yağmur halen yağmaya devam ediyor.
Kendinden ve kimsesizliğinden sıkılan bir çok insan sonunda yağmurun ve sonbaharın kötü birşey olmadığını anlayıp kendini sokağa atmış ve sonbaharı dinliyor. Bazıları ise yaşadıkları o küçük kutuya açtıkları,puslanmış,pencerelerinden izlemekle yetiniyor. Ellerinde kahveleri,yüreklerinde bir damla umutlarıyla hayal kurarken duyuyorlardı dışarıdaki sesleri. Yağmur sesi ve ona eşlik eden;araba,şarkı, en önemlisi insan sesi yani Sonabaharın sesini...
Sonbahar sesiyle beraber; insanları,arabaları,kaldırımları,apartmanları ıslatıyor. Hatta şarkıları bile...
Ve ıslanan binaların neredeyse hepsini kapıları kapalı birkaçı hariç.
