Tigre [W TRAKCIE POPRAWEK]

Pokonam cię

Ostatecznie pod koniec dnia zasypiam w koszuli Arnara. Nie pytajcie dlaczego...

Jest wygodna. Tylko tyle.

Rankiem Arnar przychodzi nawet wcześniej ode mnie. Ubrany jest w białą koszulkę i szare dresowe spodnie.

– Widzę, że nie zaspałeś – zauważam, podchodząc do niego.

– Mówiłem, że wstanę.

Uśmiecham się lekko.

– Zaczynamy? – pyta.

– Myślałam, że poczekamy na mojego... trenera.

– Po co czekać? Zaczniemy trening, a on dołączy do nas później.

– Niech będzie – wzdycham.

– Może na początek dziesięć kółek truchtem– proponuje.

– O nie – jęczę. – Po raz pierwszy usłyszysz jaką jestem marudą.

– I coś mi się wydaje, że nie będzie to jedyny raz – mówi z szerokim uśmiechem.

Uderzam go mocno w ramię, żeby coś poczuł.

– Kto ostatni to zgniłe jajo – oznajmia wesoło, oddalając się ode mnie biegiem.

– Ja ci dam zgniłe jajo!

I pędzę za nim.

Ale to przypomina trochę gonienie strusia pędziwiatra. Nie mam żadnych szans na to, żeby go dogonić, a co dopiero wyprzedzić.

Tak więc zostaję mianowana zgniłym jajem.

Jej! Tylko skakać z radości, słyszę marudzący głos w mojej głowie, który tak długo siedział cicho. Oho, przodkowie się odezwali.

Ej! Starałam się, tłumaczę się marnie.

Przynajmniej w walce go pokonamy, oznajmia głos.

No nie wiem...

Po krótkiej rozgrzewce stajemy naprzeciwko siebie.

Jak ja mogę uderzyć księcia?

Już raz to zrobiłaś, oznajmia z rozbawieniem głos.

W sumie racja.

– Jak cię uderzę to nie leć z płaczem do królowej – mówię z uśmiechem.

Śmieje się.

– Obiecuję, że nie polecę.

– Trzymam cię za słowo.

Potem wymierzam mu cios w twarz. Broni się zwinnie.

To będzie trudniejsze niż myślałam.

Nie przesadzaj. Razem damy radę. Masz przy sobie setki przodków i każdy ci mocno kibicuje.

O świetnie! Jeszcze mam widownię.

Spokojnie. Weź głęboki wdech. Dzięki tygrysowi jesteś silniejsza, zwinniejsza, szybsza. Musisz go tylko w sobie obudzić.

Nie zmienię się przed nim!, krzyczę oburzona.

Możesz być tygrysem bez przemiany. Rób tylko co ci każę.