Their Struggles

Twenty-One

*Kyline*

"Im Preziah." Sabi niya tapos nag smile siya. "Pero they usually call me, Zia." Habol pa nito habang inaalis yung blush on niya.

"Ah. Nice name." I complimented and smiled at her.

"Thank you. Anyways, pinapapunta pala kayo ni Manu sa Mansion. Kayo ng mga kaibigan mo. Pinapasabay na niya kayo." Nagulat ako sa sinabi ni Zia. Pinapapunta? Hindi ba pwedeng lumabas nalang?

"Ah sige. Tatawagin ko lang sila okay?" Sabi ko tapos dumiretso agad sa loob and fixed my stuffs on our table.

"Bes anong meron bat nagmamadali ka?" Tanong ni Coleen.

"Mag ayos na kayo." I paused, "Nandito yung ate ni Manu, si Zia at pinapasundo daw tayo ni Manu sa MANSION nila." Pinaka emphasize ko pa yung word na MANSION.

"Tayo ba talaga?" Tanong ni Coleen.

"Oo nga. Hindi na Ky. Baka ikaw lang. Sa totoo nga baka maka istorbo lang kami." Sabat naman ni Twittle.

Itong dalawang babaeng to talaga. Jusko. "Sira talaga kayo. Oo nga TAYO." Tapos inayos na nila yung mga gamit nila tapos tumayo na at naglakad kami papunta sa exit. A limousine caught my attention. At lumabas doon si Zia.

"Hey girls. Sakay na." Sabi niya tapos nagsmile saming lahat. Una akong sumakay siyempre tapos si Coleen then Twittle tapos sumakay na din si Zia.

"So? May I know your names?" Tanong ni Zia sa  dalawa.

"Im Twittle. Twittle Dizon."

"And Im Coleen Francesco."

"And Im Zia. Preziah Rios. The big sister of Manu and I guess you already know him."

"Yeah." Sagot naman ni Twittle at naging tahimik ang buong trip.

Hanggang sa napadpad kami sa isang malaking golden gate. At pumasok na yung limousine sa may harapan ng main door ng Mansion nila. May red carpet pang nakalagay sa dadaanan mo papasok. Nadatnan naman naming nakatayo si Manu at kanyang Lola sa may pinto. Nagsimula nang tumibok ng mas mabilis yung puso ko. Parang nagpa palpitate talaga ako. Mukhang ang taray kasi ng Lola niya.

"Kyline." Sigaw naman ni Manu at hinug ako. Napa smile naman ako sa ginawa niya nagulat din at the same time. Nagsmile naman ng konti yung Lola niya.

"Grandma, she's Kyline." Pinakilala niya ako sa lola niya.

"And what's your relationship between her?" Tanong ng Lola niya ng mahinahon.

"She was just my dining partner yesterday, but you would love her personality." Masaya naman sinagot ni Manu.

"Young lady, get inside. I will tell something." At pinapasok ako ng Lola niya. Nagsmile nalang ako para hindi mahalata na ninenerbyos ako.

"You know what. I really love your face. I like lovely faces for my grandson. And you are perfect for him." Namilog naman yung mga mata ko nung narinig ko yun. What? Am I really perfect for Manu? Grabe ha. Magmo-move on palang ako tapos. Wth.

"I just hope your personality is as pretty and lovely as your face." Tapos nagsmile siya sa akin.

"Grandma. Thank you so much. You know what, Manu told me about you when we were eating in Titanic."

Flashback

"Alam mo, gustong gusto ni Lola yung mga mukha ng mga cute. Hindi siya mahilig sa mga magaganda, what i mean is, yung mga mukhang matapobre, or mataray. Gusto niya lovely faces. And I think she'll going to love you." Nagulat ako sa sinabi niya, halos mabulunan na nga eh.

"Ah. Pero mataray ba ang lola mo?"

"Sa mukha niya. In fact, iba yung mukha niya sa ugali niya. Kahit makita mo siyang mukhang mataray, mabait talaga siya. Don't worry, magkikita na kayo."

End of Flashback

"He's true. I may look like an angry lion but my personality might never like as my face." Tapos nagsmile siya.

"May inihanda akong pagkain para sainyo sa Dining area." Nagulat talaga ako nung nagsalita si Lola ng tagalog. "Don't ask. I also stayed in Ph for a long time."

Tsaka na kami dumiretso sa Dining Room para kumain. Puro Dubai Cuisine ang nakahapag. Tsaka parang familiar yung mga pagkain.

"Are u confused of these foods?" Tanong ni Manu.

"Not really, but they look familiar huh. I think I already tasted all of these." Sabi ko sabay tingin sa mga pagkain. Hindi katulad sa sitwasyon namin ni Darren, walang ilangan ang nagaganap sa amin ni Manu, kaibigan si Manu.

"Oh. You forgot already? These are the foods that we ate in Titanic." Agad namang nagpop-up lahat. Pero sino namang nagluto? Or, pinadeliver niya lang?

"Ah oo nga pala. Oh, did you cooked all of these?" Nagtatakang tanong ko sakanya.

"Oh yes. My grandmom also helped me."

"Ehem." Sabi naman ni Coleen. Epal talaga ang loko.

Tapos kumain na kami agad kaso ako walang ganang kumain kaya ipinagluto pa ako ng Apetizer ni Manu pero tumanggi ako, makulit siya eh, nagluto pa din para daw matikman ko ang pinakabagong specialty niya. Nakaupo ako sa may table ng dirty kitchen nila. Pinapanood ko siyang magluto

"Are u still in College?" I broke the silence when I asked him.

"Hmm yeah."

"Your course is culinary right?"

"Isn't it obvious?" Aba, loko to ah. Wala man pasabi na culinary siya.

"Oh well." Tapos natahimik ulit at nang matapos na niyang naluto ang apetizer KO, pinatay na niya yung electric stove nila, touch screen din.
Nakakainis nga minsan yung mfa ganyang stove, minsan ang hard nila.

》》》