Follow The Footprints... (M.G.C.)

29 Απριλίου

Angel Walles

Ώρα: 11:34

Mellow Falls, Maine 

***************************************

Ελπίζω τα κλειδιά μου να κάνουν ακόμα. Έχω περισσότερο από έναν ολόκληρο χρόνο να γυρίσω σπίτι, οπότε δεν είμαι σίγουρη για το τι θα αντικρίσω. 

Γυρνάω το κλειδί και, προς μεγάλη μου έκπληξη, η πόρτα ανοίγει. 

Μετά από τόσο καιρό που λείπω, νόμιζα πως η Joanna, η μητριά μου, θα είχε αλλάξει κλειδαριά, για να μην με ξαναδεί. 

Μπαίνω μέσα και το πρώτο άτομο που βλέπω, είναι η ανιψιά μου, να έρχεται πάνω μου με ταχύτητα αστραπής, και να φωνάζει το όνομά μου. Την σηκώνω πάνω και με αγκαλιάζει. Μου έλειψε το σκατό!

"Τι κάνεις εδώ? Γιατί έλειπες τόσο καιρό? Που ήσουν?"άρχισε να με βομβαρδίζει με ερωτήσεις.

"Λοιπόν, είμαι εδώ μερικές μέρες για διακοπές, έλειπα, γιατί είχα πολλές δουλείες και ήμουν στην Ουάσινγκτον. Γνώρισα και τον πρόεδρο!"με εκείνη την τελευταία πρόταση τα πράσινα μάτια της άνοιξαν διάπλατα.

"Και?"ρώτησε

"Τι και?"

"Μοιάζει όπως στην τηλεόραση. Περίπου. Είναι λίγο πιο κοντός!" χαμογέλασε και ξέκλεψα μια στιγμή να την παρατηρήσω. Το δέρμα της έχει μία πολύ λευκή απόχρωση, σχεδόν αρρωστημένη, τα μάτια της είναι πράσινα και τα μαλλιά της ένα θαμπό σκούρο ξανθό. Μάλλον μοιάζει στον μπαμπά της. Να πω την αλήθεια, μόνο μια φορά τον είχα δει, δεν τον θυμάμαι καλά. "Άσε 'με εμένα!"λέω τελικά "Εσύ τι κάνεις? Πως είναι το σχολείο?"

"Στην αρχή είχε πλάκα, αλλά μετά άρχισα να βαριέμαι."απάντησε

"Και αυτή είναι η απόδειξη πως είμαστε οικογένεια! Τα ίδια ήμουν και εγώ!" Γέλασε λίγο, αλλά μετά διέκρινα μία θλίψη στο πρόσωπό της. Προσπάθησα να την αλλάξω αλλά δεν κατάφερα τίποτα. "Απ' ό,τι μου είπε η μαμά σου είσαι πολύ καλή μαθήτρια. Σε αντίθεση με εκείνη. Είχε μείνει 3 φορές!" 

"Ίσως να μοιάζω στον μπαμπά μου. Μπορεί να ήταν καλός μαθητής." Συνέχιζε να είναι θλιμένη. Άνοιξα το στόμα μου να πω κάτι για να την παρηγορήσω, αλλά ευτυχώς με πρόλαβε η Genevieve. 

"Angel! Πότε ήρθες?"ρώτησε και εκείνη χαρούμενη.

"Μόλις τώρα. Και η Dianna με καλωσόρισε."

"Dianna, θα πας να φωνάξεις τους υπόλοιπους?"

Η μικρή κατέβηκε από την αγκαλιά μου και έκανε μερικά βήματα προς τις σκάλες. Σαν να το θυμήθηκε γύρισε και μας ρώτησε με ένα βλέμμα αηδίας: "Και τις κακιασμένες?"

Η Gen χαμογέλασε ενώ εγώ παραλίγο να πνιγώ έτσι όπως γέλαγα σαν υστερικό.

"Ναι και αυτές!"απάντησε η μητέρα της. Σούφρωσε την μυτούλα της και προσποιήθηκε  πως ξερνάει, κάνοντάς με να γελάσω για άλλη μια φορά. Τελικά ανέβηκε τις σκάλες και χάθηκε από το οπτικό μας πεδίο.

"Βλέπω την έμαθες και εκείνη!"σχολιάζω και ένα μικρό πικρό χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη της. Δεν κρατάει, όμως, πολύ και τελικά στο πρόσωπό της κυριαρχεί η θλίψη.  

"Τι συμβαίνει?"ρωτάω. Δεν μπορώ να την βλέπω έτσι. Υποτίθεται πως τα παιδιά φέρνουν την ευτυχία.

"Κάτι δεν πάει καλά μαζί της"μου εξομολογείται. "Ανησυχώ"με κοιτάει με μάτια που τα λένε όλα.

"Αν είναι επειδή ρωτάει συνέχεια για τον μπαμπά της, μην ανησυχείς. Κι εγώ δεν ρώτούσα συνέχεια για την μαμά? Φυσιολογικό είναι"απαντάω προσπαθώντας να την ηρεμίσω.

"Δεν λέω αυτό."ελευθερώνει μια ανάσα. "Τον τελευταίο καιρό, έχει πολύ έντονους πονοκεφάλους. Καμιά φορά ξυπνάει το βράδυ από τον πόνο. Την πήγα στον γιατρό και δεν μου απάντησε ακριβώς. Είπε: 'Μπορεί να μην έχει τίποτα, αλλά μπορεί και να είναι κάτι πολύ σοβαρό'. Δεν μπορώ να την χάσω. Δεν μπορώ." Ήταν έτοιμη να κλάψει. Την αγκάλιασα και προσπάθησα να την παρηγορήσω.

"Αν θες κάτι από εμένα - οτιδήποτε - πες το μου. Μην διστάσεις."

"Γι' αυτό σου τα είπα όλα αυτά. Είσαι στο F.B.I., θα μπορείς να βοηθήσεις"

"Είναι παράνομο? Θα χάσω την δουλειά μου?"ρώτησα προσπαθώντας να της φτιάξω την διάθεση. Γέλασε.

"Δεν είναι παράνομο! Απλά θέλω να βρεις τον πατέρα της σε περίπτωση που..."δίστασε λίγο, αλλά τελικά συνέχισε "... χρειαστεί. Αν είναι η... Ξέρεις τι εννοώ, έτσι? Δεν μπορώ ούτε να τα σκέφτομαι"   

"Ξέρω. Πρέπει να μου πεις το όνομά του, όμως."

"Ashton. Ashton Irwin."

.......................................................................................................

Απλά να πω μερικά πραγματάκια σε αυτό το σημείο.

- Ο Ashton θα εμφανιστεί προς το τέλος.

- Η Dianna είναι όντως άρρωστη. Δεν ξέρω αν έχει όνομα αυτή η αρρώστια, αλλά την είχε πάθει ο πρωταγωνιστής του αγαπημένου μου βιβλίου. 

- Και... κάτι άλλο που ξέχασα.

Λοιπόν τώρα που θα ανοίξουν τα σχολεία, θα ανεβάζω μάλλον τα σαββατοκύριακα, εκτός αν προλαβαίνω στη μέση της εβδομάδας. 

Και τώρα πάω να τελειώσω τον 6ο κύκλο του Game of Thrones.