Gözlerini Kapat

~ Belirsizlik ~

Kapının çalmasıyla yattığım yerde doğruldum.
Ah, uyuya kalmışım. Kaç saattir uyuyordum acaba? Zilin tekrar çalmasıyla ayağa kalkıp kapıyı açtım.
Karşımda Beril ve Kutay'ı görünce şaşırarak onlara bakakaldım.
Beril öne doğru bir adım attı.
"Elvin,iyimisin?"
Kafa salladım.
"Kusura bakmayın. Uyuya kalmışım. Geleceğinizi haber verseydiniz keşke."
Kutay'ı işaret ettim.
"Yani birlikte geleceğinizi."
Kutay gülümseyerek, sorun olmadığını belirtmek ister gibi eliyle geçiştirdi.
"Ee ben geçerken Beril'i bırakayım dedim. Hemde seni görmüş oldum."
Kenara çekilerek elimle içeriyi gösterdim.

"Gel istersen ailem evde değil."

Kutay hayır diyecekmiş gibi gözüksede Beril'in gülümsemesi yetmiş olacak ki bizi kıramadı. Aslında, Beril'i kıramadı desem daha iyi olur herhalde.

İçeri girdiklerinde kapıyı kapatarak arkalarından gittim.

"Ee siz rahatınıza bakın. Kahve içermisiniz?"

İkisi de onaylar gibi başını sallayınca mutfağa doğru yol aldım.

Saate bakınca yaklaşık 2 saattir uyuduğumu fark ettim. Ilgaz'ın söyledikleri aklımdan çıkmıyordu. Kutay'ın da en yakın arkadaşı olması kötüydü. En azından benim için. Evime girmesine izin verdiğim için kendimi kötü hissediyordum. Daha kötü şeylerde olabilirdi. Çünkü bana baktığında kalbim yerinden çıkacakmış gibi oluyordu. Ona karşı hissettiklerim doğru şeyler değildi. Kendime gelmem gerekirdi.

Kahveleri doldurup salona gittiğimde ikiside sohbet ediyordu. Yanlarına yaklaşarak tepsiyi masaya bıraktım ve gülümsedim.
"Kahveler geldi."

Kutay fincanı tepsiden alarak önüne koydu.

"Teşekkürler Elvin."

Ona 'Ne demek' diye bir bakış atarak kahvemi yudumlamaya başladım.
Kutay bana döndü ve eliyle işaret etti.
"Evde erkek mi var?

Şaşırarak eliyle işaret ettiği yere baktım.
Aniden öksürmeye başladım. Beril de şaşırmış olacak ki bana döndü.

"Bu saat kimin Elvin?"
Kutay, saati eline alarak inceledi.

"Ilgaz'ın saati değil mi bu?"

O saatten bir tek Ilgaz'da var sanki diye haykırıyordu iç sesim.
Tabiki yalan söylecek halim yoktu.

"Onun zaten."

İkisinin de yüzü açıklama beklermiş gibi bana döndü.
Derin bir nefes aldım ve boğazımı temizledim.

"Ah peki. Ilgaz okul çıkışı beni eve bıraktı ve birlikte kahve içtik. Saatini neden çıkardı bilmiyorum. Rahatsız olmuştur belki. Giderken de almayı unutmuştur. Bende şimdi,sizinle fark ettim."

Kutay kahvesini içmeye devam ediyordu.

"Birlikte almıştık da o yüzden dikkatimi çekti. Yoksa fark etmezdim."

Elimle geçiştirdim.

"Sorun değil. Yarın okulda veririm."

Birde yarın okula gittiğimde Ilgaz'la hiç karşılaşmamaya çalışacaktım. Terslik işte.

Sohbet etmeye devam ederken aklım hala Ilgazda'ydı. Çocuk resmen beynimin içine işlemişti.
Aklımdan çıkmıyordu bir türlü.

Kutay ellerini dizlerine koyarak ayağa kalktı.

"Kahve için tekrar teşekkürler. Ben de kalkayım artık."

Beril ona yaklaşarak gülümsedi.