Hastalıklı Anılar

Bölüm 2- Geç Kalınmış Hayatlar

Multimedia: Oldboy filminden bir sahne, Mi Do

İşler bir haftadır o kadar iyi gidiyordu ki tırsmaya başlamıştım. Adını geç de olsa öğrendiğim Başak, fabrikada işe girmişti ve haftalık alıyordu. Hem ödenmemiş faturalarını ödeyip evi haftalar sonra yeniden ısıtabilmişti hem de düzgün beslenmeye başlamıştı . Başak'ın ablası Ahu ilaçlarını düzenli içiyordu ve ben okuldan çıktığımda işim yoksa Ahu'yu kontrol etmeye gidiyordum. Başak'ın anlattığına göre Ahu bundan bir sene önce kalp krizi de geçirmişti yani kısacası türlü türlü sağlık sorunları yaşayan bir kızdı. Yan gecekondudaki orta yaşlı adam da arada onu kontrol ediyordu ama benim kontrol etmem Başak'ın içine daha çok siniyordu.

Okuldan erken çıktığım bir gündü ve ben de kütüphaneye uğramıştım. Hava yağmurluydu ve tabiki bu havada kitap okuyacaktım. Birkaç roman seçip kütüphaneden çıktığımda aklıma Ahu'ya uğramak geldi. Başak sürekli mesaiye kaldığından eve -hiç tekin olmayan o sokağa- geç saatlerde dönüyordu ama şikayet ettiğini hiç duymadım. Bu arada Ahu benden sadece iki yaş büyük olduğundan ona abla diye hitap etmiyorum. Ahu 20, Başak ise 17 yaşındaydı. Her neyse dediğim gibi kütüphaneden çıkmıştım ve ne zaman gelsem ürktüğüm o mahalleye girip eve doğru yürümeye başladım. Şemsiyemi unuttuğumdan sırılsıklam olmuş bir vaziyette saçlarımın suyunu sıka sıka bahçe kapısına varmıştım. Saçlarımla uğraşmaktan evin kapısının aralık olduğunu dibine varana kadar fark etmemiştim. Başak bana anahtarı vermişti ama daha önce evin kapısını açık bulmamıştım. Yavaşça açtım ve içeriye girdim ama içimde inanılmaz bir huzursuzluk vardı. Evin içi karanlıktı ama ortada hareket eden iki şekli seçebiliyordum. İçimden küfredip bir adım geriledim, gözlerimi kocaman açarak onlara baktım. ''Ahu?''. Sesim titriyor çünkü bu anı daha önce yaşadım. Tıpkı bunun gibi bir pisliği izliyordum ve titriyordum. Kızın üzerine abanmış olan adamın pardon pisliğin yan evden geldiğini anladığım anda çantamı onun sırtına geçirdim.  ''Güz n'olur yardım et,'' dediğini duydum Ahu'nun. Eve girdiğimi çok geç fark ettiği için saldırımı savuşturamayan pislik pek de sarsılmışa benzemiyordu. Neden daha sert vuramamıştım? O an kendimi öylesine çaresiz ve zayıf hissettim ki kaçmak istedim. Ama kızı burada yalnız bırakıp nereye kaçacaktım? Belki Başak bu pisliğin böyle bir şey yapmaya yelteneceğini düşündüğünden tedirgin olmuştu. O an üzerime doğru atılan pisliği fark ettim ve yanımdaki askılığı nasıl yaptığımı anlamadan yüzüne geçirdim. Acıyla yana doğru düşerken var gücümle tekme atmaya başladım ve askılığın tepesini çıkartıp kafasına vurdum. Ne yapmaya çalışıyordum bilmiyorum ama öldürmemeliydim bu yüzden vurmayı kestim. Yerde hareketsiz yatıyordu. Kendimi toparlayıp suratı bembeyaz olan savunmasız Ahu'nun yanına geldim ama kızın benimle konuşacak hali kalmamıştı. Polise haber verdik. Öğrendiğime göre bu Ahu'nun başına ilk kez geliyormuş ama yaşadığı şoku nasıl atlatır bilmiyordum. Hele Başak'ın geçirdiği sinir krizi aklımdan çıkmıyordu. Ablası mutlaka tedaviye başlamalıydı yoksa işi bırakıp ablasının yanında kalmak zorunda kalacaktı. O kadar masrafın altından nasıl kalkacağını bilmeyen zavallı kızcağız ağlayıp duruyordu. Bir şekilde para bulmaya çalışacağını ve bunlara artık bir son vermek için harekete geçeceğini biliyordum.

O akşam tüm gün yaşadığım stres yetmezmiş gibi evde teyzemle de kavga ettim. Onlarla olan arkadaşlığımı kesmemi söylüyordu ama öyle yüzüstü bırakamazdım ya onları. Sinirle odama çekildim ve yorulana kadar ağladım. Bir süre sonra ağlamaktan bunalmış ve burnum tıkanmış bir vaziyette yatağımda öyle yatmaya başladım. İki yıldır teyzemle kalıyordum. Annem uzak bir yerde çalışıyordu ve nadiren görüşüyorduk. Babamsa şehir dışında yaşıyordu çünkü ayrıydılar. Teyzemle aramız fena değildi ama benim adımın bu tarz bir olayda geçmesi bile onu çıldırtmıştı çünkü ben sakin ve sessiz bir kızdım sözde. Tüm bunları bir kenara bırakıp uyumak istiyordum, yorgunluk bedenimi kemiriyordu, duş alıp yatağa uzandım. Birkaç saat içinde uykuya dalmıştım.