CHAPTER 21
RIAN POV
It’s good to be back. Ang sarap nang feeling na after almost 5 years ay andito na ako ulit sa tahanan ko. I love this feeling. Sarap pakinggan ang mga busina nang mga jeep ang andar nang mga tricycle at ang higit sa lahat ang simoy nang hangin nang maynila. Ung maiinit na hangin na kapit agad sa balat.
Almost 5 years din ako nag tiis nang lamig nang panahon dun sa italia. Hahahah..
Hindi ko namalayan na naluha na pala ako. Maybe they are tears of joy. Because I know that I will never leave this place again. Kasi andito talaga ang puso at isipan ko.
Exited na ako na palakihin dito ang mga bata.
“mom what’s that tears for?? C’mon smile.” Rica
“ikaw talaga baby ang kulit kulit mo.”
“no mom I’m not makulet. I’m cute.” Rica
“hahahahha” napatawa naman kami ni Jean sa sinabi ni Rica
“oh sya sya tara na dun sa labas andun na siguro ang lolo nyo “
Lumabas na nga kami ang mga baguage namin ay kinuwa na nang driver namin.
“helloooo. We’re the hell are you??? I’ve been waiting you for 5 minutes. Ano bang claseng secretaria ka?? Dapat kanina ka pa dito” Liam.
Mokong na to sa akin lang pala sya sweet ang suplado at ang sama nang ugale ano bayan
“Liam can you please calm down?? She’s just a person. Lahat tayo nag kakamali at walang taong perpecto.”
“eh kasi naman pagod ka na nga sa byahe at ang alam mo lang ay gusto mo na makahiga sa malambot na kama hindi mo magawa kasi ang bobam ong secretaria ay ayun naka stuck sa traffic.” Liam
Ayaw ko na sa kanya. Napaka bipolar nya. Minsan sweet minsan naman suplado… Jake has never been like that. Totoo nga pala ang sinasabi nila first love never die.
“che. Alam mo bahala ka na nga sa buhay mo. Aalis na kami.”
And i walked out
“Riiaaan waaait..” Liam
“what?” ako
“number mo naman para matawagan naman kita.” Liam
“bahala ka sa buhay mo.” Ako
Sumakay na ako sa kotse namin at nag sign ako kay manong driver na mag pa andar na.
*fast forward*
Woooow.. ibang iba na an gamin bahay mas lumaki at gumanda pa. kakaiba ang feeling na balikan kung saan ka man lumaki noh???
Pumasok na kami sa loob nang bahay at ang dalawang bata ay walang kaimik imik. At alam ko kung bakit kasi hindi sila makapaniwala na ganto kalaki ang bahay namin.
“babiiiiieeeess…”sigaw ni mommy na pababa nang stairs..
“lolaaaaaa” sigaw naman nang mga bata
“welcome home” sabi ni mommy
“oh my god lola is this our house??” Rica
“yes baby. Hindi mo ba gusto?” mommy
BINABASA MO ANG
My twin babies
Teen Fictionpaano kung kelangan mo pumili... tama ba ang na pili mo?? ang mga decision mo??... paano pag mali pala?? at lalo mo sya na saktan???... kelangan ba talaga nila makilala ung ama nila???... give achance to my book po... ;)... I hope you enjoy it.. ...
