*Bizim Aşkımız *

*7.Bölüm *

Herkese merhaba,biliyorum kaç haftadır hikaye gelmiyor ve hepinizden çok özür dilerim, ancak bugün vakit bulabildim .Çok uzun olmadı biliyorum ama idare edin bir dahaki bölüm en kısa zamanda gelicek hepinizi öptüm . :*

Bu bölüm sana gelsin canım Dilansuongan

Takside kendi kendime sessizce gülmeye başladım...Beni öptüğü o an ..bankta otururkenki yakınlaşmamız..hepsi rüya gibiydi.

Eve vardığımda babam evde yoktu ama abim vardı.Odama çıkana kadar abim ; 'nerdeydin?,kimleydin?,ne yaptınız?,nereye gittiniz?' gibi klasik tavırlarını yaptı.

"Uf arkadaşlarımlaydım abi ,annem söylemedi mi?"

"Söyledi söyledi de ben pek inanmadım "

"O ne demek ya " diyerek elimi belime koydum.

"Erkek miydi kız mıydı arkadaşlarin diyorum "

"Kızlarla gezdik biraz işte amma abarttın ya ."Derken gözlerimi abimden kaçırıp annemin yanına gittim.O da bana " hoşgeldin,kimle geldiniz bugün" dedi,gülerek.

"Kızlarla beraber biryerlere gittik anne işte." derken bile yüzümde hep gülücükler vardı.

"Hı inşallah öyledir." dedi; sanki  ("yemedim bunu ama hadi neyse") der gibi bir hali vardı.

Ben de "off"layarak odama doğru çıktım,kapıyı kapattım ve kendi kendime söylenip düşünmeye başladım.

"Kimseyi inandıramıyorum ya"diye bir trip attım sonra kendime güldüm;kimi inandiracaksam yalan söylediğim  bir şeye..Daha sonra bütün günü düşünmeye başladım.Her saniyesi film şeridi gibi gözümün önüne gelip geçti.Bileğime baktım ve o anı hatırlattı bana ,yüzümde bir gülümseme belirdi..Yatağımın tam karşısında kocaman ayna vardı ve kendime uzun uzun baktım.Bakarken aklım da hep deniz kenarındaydı .Sonra kendime geldim ve kalkıp ellerimi yıkadıktan sonra , ders çalışmaya başladım aslında hiç içimden gelmiyordu ama yakında sınavların başlayacağı için zorladım kendimi...Masadan kalktığımda saat 11.00 olmuştu.Yine kendimi aşmıştım.Birden aklıma geldi Dilan'ı aramayı unutmuştum,ki özellikle Dilan'ın beni " eve gelir gelmez her şeyi anlatıyorsun" diye tembihlemesine rağmen.Çünkü biz okuldan çıkarken yanımdaydı ve haber vermemi söylemişti .Bendeki bu unutkanlık hayra alamet değil ya,hadi neyse dedim kendi kendime .Aradım ve hemen açtı telefonu ama ilk önce temiz bir fırça çekti,kendisine  bu kadar zaman haber vermedim diye. Daha sonra beni yine heyecanla dinlemeye başladı.Ben anlatıyorum o ordan çığlıklar atıyordu ..seviyorum bu kızı diye geçirdim içimden.

"Kanka süpermis ya bence bu çocuk da sana karşı boş değil ben sana söyleyeyim."

"Değil mi ya ben de öyle hissettim .

"Kesinlikle"

"Ee sen ne yaptın bütün gün?"

"Buket neler yaptım neler" farklı bir ses tonuyla ve gülmeye başladı.

"Ne o kız bir şeyler mi oldu?"dedim merakla.

"Hani bizim sınıfta Ekin diye bir çocuk var ya işte , o birkaç gündür mesaj atıyordu işte konuşuyorduk falan"

"Neee ! Dilan birkaç gündür mü ya sen niye bir şey söylemedin bana??"

"Ya Kanka kızma ya ne bileyim hiç bir şey yok daha ümitlenip de sonra bir şey olmazsa üzülmeyelim dedim kötü mü ya!"

"Kötü tabii !, bizim hayatımızda ne olursa olsun her şey açık olacak demedik mi biz ? ayrıca bir şey daha saklarsan benden ,küserim bir daha da konuşmam ona göre."

Bu çocuk gibi didişmelerimiz de ayrı hoşuma gidiyordu kesinlikle..

"Ya tamam özür ,bir daha olm.." derken sözünü kesip:

"Ee ne oldu peki neler konuştunuz kaç gündür?"