"Tao Tao
Tao..
အာ ဒီေကာင္ ေသာက္ျပန္ၿပီလား"
Luhan ဆိုဖာေပၚမွာ အိပ္ေနတဲ့
Tao ကို ႏႈိးရင္း စိ္တ္ပ်က္ေနတယ္
"ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေသာက္ထားတာလဲကြာ"
စားပြဲေပၚမွာေရာ ၾကမ္းျပင္မွာပါ
အရက္ပုလင္းေတြ ျပန္႔ၾကဲလ်က္
"Tao
Tao-yah ထပါဦးကြာ"
"အင္း"
Tao ညည္းသံဆြဲလ်က္ လူးလြန္႔လာတယ္
တစ္ေအာင့္ေလာက္ၾကာေတာ့မွ
မ်က္လံုးေတြ ပြင့္လာတယ္
အဲ့ေတာ့မွ
သူ႔ေ႐ွ႕မွာ Luhan ေရာက္ေနတာ
ေတြ႕သြားတယ္
"Lu ge ေရာက္ေနတာလား"
"ေအး
မေန႔ကထဲက မင္းကို ဖုန္းဆက္လို႔မရလို႔
အိမ္လိုက္လာတာ"
"ေအာ္
ဖုန္းက batteryကုန္ေနတာ ျဖစ္မယ္"
"ေအး
ဂ႐ုစိုက္ဦး မင္းကတစ္ေယာက္တည္းေနရတာ
ဖုန္းေလးဘာေလးေတာ့ powerမပိတ္ေအာင္
လုပ္ကြာ အလကားစိတ္ပူရတယ္"
"ဟုတ္ပါၿပီ lu ge geရယ္
aigoo
က်ေနာ့္ကို စိတ္ပူေပးေနတာ
ဟိုsehun ဖင္ေကာက္သာ ၾကားရင္
ၾကံဖန္အူတိုေနဦးမယ္"
"အံမယ္
ငါ့hunကိုမ်ား ဖင္ေကာက္တဲ့
မင္းသာ ပန္ဒါမ်က္ကြင္းညိဳ"
"ဟားဟား
သူ႔ဖင္ေကာက္ကို ထိေတာ့နာတယ္ဗ်"
"Yar!!
Tao စုတ္ ငါ့ကေလးကို ေျပာနဲ႔"
"ဟား ဟား ဟား"
ဒီလိုက်ေတာ့လဲ
Tao ဆီမွာ အျပံဳးေတြ႐ွိေသးတာပဲ
"Tao"
"အင္း"
"မင္းငိုထားျပန္ၿပီလား"
"Wae??
မငိုပါဘူး "
"မင္းမ်က္လံုးေတြ အရမ္းမို႔ၿပီးေဖာင္းေနတယ္"
"ေအာ္
အဲ့ဒါ အိပ္တာမ်ားသြားလို႔ျဖစ္မယ္
အရက္ေတြလဲေသာက္ထားေသးတယ္ေလ"
"ေအးပါ ေအးပါ"
ေကာင္ေလးရယ္
မလိမ္တတ္ပဲနဲ႔ မလိမ္စမ္းပါနဲ႔ကြာ
ဒီညီအစ္ကိုေတြ အတူတူ႐ွိလာတာ
ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ
တစ္ေယာက္ရင္ထဲ ဘာေတြျဖစ္ေနလဲ
တစ္ေယာက္
အကုန္သိပါတယ္
မင္းရင္ထဲကို lu ge ျမင္ပါတယ္ကြာ
ဒါေပမယ့္ မင္းအနာ ကို ဆြမေနေတာ့ပါဘူး
