"အား "
"Mr.Kelvin စိတ္ေလ်ွာ့ထားပါ"
"စိတ္ၿငိမ္ၿငိမ္ထား အဲ့ဒါမွ အနာျဖည္းျဖည္းခ်င္းသက္သာသြားမွာ
စိတ္ေလ်ွာ့ အသက္မွန္မွန္႐ွဴ
ဆရာမတို႔ သူမ႐ုန္းေအာင္ ေသခ်ာေလး
ကိုင္ေပးထားပါ"
Tao
အခန္းထဲ ၀င္ခဲ့ေတာ့
ဆရာ၀န္ေတြ nurseေတြ ေလးငါးေယာက္
လူနာ ခုတင္နားမွာ ၀ိုင္းအံုေနၾကသည္
"စိတ္ေလ်ွာ့ထားေနာ္
အဲ့ဒါမွ က်ေနာ္တို႔ ေဆးထိုးလို႔ရမွာမို႔လို႔ပါ"
ကုတင္ထက္တြင္
အသက္ကို ေမာပန္းစြာ ႐ွဴေနရေသာ
ခနၶာကိုယ္တစ္စံု..
ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္က ထိုသူ႐ဲ႕လက္ကေန
ေဆးတစ္လံုးထိုးေပးေနတယ္
"Mr.Kelvin ခင္ဗ်ား ခနေနရင္ သက္သာသြားမွာပါ
ေဆးထိုးေပးခဲ့ၿပီ
နာလာေသးတယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ကို
ျမန္ျမန္သာေခၚလိုက္ပါ"
ထို႔ေနာက္
ဆရာ၀န္က nurseေတြကို
လိုအပ္တာေတြ ၫႊန္ၾကားေနသည္
ခုတင္ေပၚကလူလည္း အခုမွၿငိမ္သက္သြားတယ္
Taoက အခန္း၀ကပဲရပ္ၾကည့္ေနတာေလ
အခုထိ
လူနာရဲ႕မ်က္ႏွာကို
မျမင္ရေသး
ဟင့္အင္း
မၾကည့္ရဲတာဆိုပိုမွန္မယ္
Doctorေတြ nurseေတြ
လုပ္စရာ႐ွိတာ လုပ္ၾကၿပီး
အခန္းထဲက ထြက္သြားဖို႔ျပင္ေနၾကၿပီ
Tao အခန္းျပင္ျမန္ျမန္ျပန္ထြက္ၿပီး
အခန္း၀နားမွာပဲ ေယာင္လည္လည္ေလးလုပ္ေနလိုက္တယ္
ဆရာ၀န္ေတြ ထြက္သြားၾကၿပီး
အခန္းနဲ႔နည္းနည္းလွမ္းသြားမွ
Tao တံခါးလက္ကိုင္ကို ဒုတိယေျမာက္
လွည့္လိုက္သည္
ဘုရားသခင္
က်ေနာ့္ရဲ႕ဆုေတာင္းျပည့္ရပါေစ
သူမဟုတ္ပါေစနဲ႔
ဘယ္နႀကိမ္ေျမာက္ တိုင္တည္ျခင္းမွန္းလဲ မသိေတာ့ပါ
Tao တံခါးဖြင့္ကာ၀င္ခဲ့ေတာ့
ကုတင္ေပၚမွာ
ျဖဴေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ခနၶာကိုယ္တစ္ခု
