Dear Daddy (Düzenleniyor)

26.Bölüm

Açıklama sonda,

İYİ OKUMALAR ^_^

Eğer takip edilselerdi El,Lou'ya söylerdi,oda beni arardı.

Bir anda çalan telefonumla yerimden sıçradım ve ekrana baktım. İyi insan lafın üstüne aramış.

"Efendim Louis?" dedim sesimin titremesini önlemeye çalışarak.

"Bir şeyler demek için aradığımı ne kadar iyi biliyorsun ama! Anlat bakalım,bugün onları takip eden kimdi?"

"Bilmiyorum."

"Senden hala bir cevap bekliyorum."

"Bak Louis, aklımda bir kişi var ama onun öyle adamları olduğunu sanıyorum."

"Sanman gerçekten umrumda değil Darcy. Bak bunu her zaman söylemem ama... gerçekten korkuyorum." Şaşırdım.Tomlinson mı korkuyordu? Veya onlardan biri. Tanrım!

"Halledeceğim."

"Umarım."

***

Tam iki saat kırk yedi dakikadır yatakta dönüyordum. Bu kadar süre uykusuz durmayı geçtim, aklımdaki düşüncelere yanıyordu. Belki de bir gün beynim fazla çalışmaktan iflas eder ve dünyadan kurtulurdum, ne dersiniz?Çalan telefonum ile kolumu başımın altından çektim. Ekrana bakmadan kulağıma götürdüm.

"Efendim?"

"Bu kadar çabuk açacağını tahmin etmemiştim. Yinde de açtığın iyi-"

"Söyle artık!" Niall'ın sesini duyunca şaşırdım ve doğruldum.Siz tabii sesi duymadınız.Tek kelime ile; berbat.

"Neler oluyor?"

"Direk söyleyeceğim.. Ella kaçırıldı."

Ella.kaçırıldı.

Aklımda yankılanan ses..İğrenç hissettiriyordu. Onu koruyamadım ve kızım şu an kimbilir kimlerin elindeydi.Ve kimbilir başına neler geliyordu.

Kalbim acıyordu ve sanki havada boğuluyordum. Kanımla birlikte oksijende çekiliyordu.Yok oluyordum.

Kendimden nefret ediyordum.

"Ge-geliyorum."

"Sakın!" Üzerime bir şeyler giymeye başladım. "Sende tehlikedesin Darcy başına bir şey gelebilir."

"Umrumda değil!" Telefonu kapattıktan sonra cebime tıktım ve aşağı koştum. Evden nasıl çıktım bilmiyordum. Montumun cebimdeki araba anahtarı sayesinde hızlıca yola koyuldum. Gözümden akan yaşları sadece görmemi zorlaştırdığı için siliyordum.Yoksa o bile zaman kaybıydı.

En az sekiz arabayı sollayıp, iki tanesine de çarpmaktan son anda kurtulduktan sonra eve vardım. Durum berbattı.Camlar kırılmış ve içerisinde her şey birbirine girmiş gibi gözüküyordu.

Kapıyı çalmak yerine camda girdim. Kapıyı çalmakta zaman kaybıydı.

Şunu söylemeliyim ki; Niall ve Sasha da benim kadar berbat gözüküyor. Bu sefer akan yaşları silmedim. Ne gerek vardı ki?

"N-nasıl oldu?" Mason aşağı geldi.

"Ağlama tamam mı?"

"Kapa çeneni." diye tısladıktan sonra kızgın ve-ah tamam bakışlarım bile sadece çökmüş gibiydi. Çünkü gözler kalbin aynısıdır ve kalbim... artık o yoktu. Ella ile birlikteydi. Artık o her nereye gittiyse, kalbim oradaydı.

"Bu-burada ne oldu?" Kıvırcıkları karışmış Harry'e baktım.

"Ne olduğunu zaten biliyorsun." dedi Mason sakince.