1st Chapter: Ang Seatmate kong Baliw.
Una,
Kailangan ko muna ipakilala sa inyo kung sino ako..
Sino Siya..
Sino Sila..
Sino Kami..
Kaya sisimulan ko sa umpisa..
Ako si Sherry Lopez, 3rd year high school. Katabi ni Yoru Cortez malapit sa bintana na since first day noong first year, di parin nagpapakita. Di ko alam kung pano niya nagagawang ma-enroll ditto kahit di siya pumapasok but it’s none of my business kaya I don’t care. I’m a scholar after all, Meaning, buhay ko na ang pag-aaral.
I have to keep my grades as high as I can. I want to stay on top.
I’m enjoying everything about it.
At isa narin yon’ sa mga rason ko kung bakit.. wala akong kaibigan.
I prefer studying than wasting my time talking to anyone.
That’s me.
Payapa naman akong nabubuhay sa mundo.
Aral dito, aral doon.
Wala akong pakialam sa ibang bagay bukod sa pag-aaral.
Pero sa kabila non’.
Isang araw, habang naglalakad ako palabas ng school..
Bigla akong tinawag ng kaklase ko..
I wonder why..
“Sherry! Pinapatawag ka ni Mrs. Garcia! Nasa Faculty siya.” – Lara
Siya si Lara, sa first row nakaupo, we’re not that close pero mabait siya.
“Ah, Ganun ba, Salamat, Sige, Mauna na ko.” – Sherry
Wala pa ko sa Faculty pero natatanaw ko na si Ma’am Garcia.
“SHERRY!!” sigaw ni Ma’am sakin habang kumakaway siya sakin kaya lalo ko pang binilsan yung lakad ko.
“Good Afternoon Ma’am, pinapatawag niyo daw po ako?” - Sherry
“Yes, Yes, Yes! Sherry! Can I ask you a favor? Pretty please?” sabi ni Ma’am sakin as she hold my hand.
“Ano po yun Ma’am?” – Sherry
Somehow.. I have a bad feeling about this..
“Ah, Ah, Ano kasi, papaabot ko lang sana to sayo kay Mr. Cortez.” Sabi ni Ma’am sabay abot sakin ng isang envelope.
“Mr.. Cortez? Si Yoru? Ma’am, di ko pa po siya nakikita, at di ko rin po alam kung saan yung bahay niya, sorry po pero mukhang di ko po magagawa yung inuutos niyo po sa akin Ma’am.” – Sabi ko kay Ma’am as I bow my head.
“Oh, yeah yeah, alam kong sasabihin mo yan that’s why.. Ginawan kita ng Mapa! HA~ HA~ HA~ HA~ HA~” – Ma’am
Shoot. =.=”
“Ma’am, bakit po ako?” – Sabi k okay Ma’am as I stare her.
“C’mon Sherry, Malaki ang tiwala ko sayo! Ikaw lang ang naiisip kong mapagkakatiwalaan ko sa bagay na ito. Minsan lang naman ako humingi ng pabor e,”
Minsan nga ba?
“So, Ikaw na ang bahala rito Sherry! Sayo ko na pinauubaya ang lahat! Sige! Bye! Mag-iingat ka~” – Sabi ni Ma’am then umalis na siya.
