Uzun zamandır kendimi böylesine huzurlu bulamıyordum.Her istediğimi hemen elde edebilecek bir aileye sahiptim.Bunu zaman ile fark ettim.Size biraz geçmişimden bahsedeceğim,şuanki yaşım 16 bundan 9 yıl önce başladı tüm maceralarım..
Ben annem ile babamı hiç tanımadım. Çünkü öyle bir fırsatım olmadı. Her zaman imrenmişimdir annem ve babamla gezebileyim ellerimden tutsunlar beni hiç bırakmasınlar. Ama sadece istek olma ihtimali tartışmayalım bile. Haliyle yetimhanede geçirdim ben çocukluk yıllarımı hayal mayal hatırlıyorum o zorlukları. Her çocuk gibi onlarca,yüzlerce hatta binlerce çeşitli oyuncaklara sahip olmadım. 1 oyuncağım vardı Adını kendim koymuştum. Hiç göremedigim anne ve babamın figürünü kafamda canlandırmıştım. Annem orta boylarda,hafif kilolu,gülümsemeyi seven sarı saçlı bir figürdü.Babam ise uzun boylu,hafif kilolu,kaslı düştügünde seni kurtarabilecek bir yürege sahip insandı. En azından ben böyle düşünüp kendimi mutlu ediyordum. Yanlız yaşadıgım yerdeki çocuklar gibi boş bir hayalin peşine kapılmıyordum."Onlar birgün gelecek." Hayır.. Sizi bırakan hiçkimse birdaha dönmez.
